donderdag 12 februari 2009

Een intrigerende vondst

Al een paar dagen is het regenachtig en een beetje guur. Het doet me steeds denken aan iets dat al weer lang geleden is.
Het is al ruim veertig jaar geleden. Een herfstige dag, nee niet zo'n mooie zonnige, waar de kleuren en geuren je naar buiten lokken. Het regent pijpenstelen, het stormt het is guur, zo'n dag. Toch loop ik zoals gewoonlijk hardop te zingen. Zo zelfs dat mensen me verbaasd en verbijsterd aankijken. Hoe is het mogelijk in dit weer zie je ze denken. Ik loop lekker stevig door met het hoofd wat naar beneden. Eigenlijk zie ik niets bijzonders maar plotseling valt mijn oog op iets dat in een modderige plas ligt. Ik sta verrast stil want mijn oog vangt een woord op in rode letters gedrukt. Dat woord is GOD. Ik sta stil en uit die plas haal ik een kaartje doorweekt en vies en lees de tekst die erop staat.
  "Het leven van een enkele mens kan van onschatbare waarde voor Gods plannen zijn en het is best       mogelijk dat het uw leven is"
Het gaf me te denken. Ik stop het in mijn zak en thuis gekomen spoel ik het voorzichtig af, droog het, lees en herlees het. Uiteindelijk prik ik het op het bord in het kleinste kamertje. Steeds herlees ik die tekst en overdenk ik die voor mij intrigerende tekst. Wat zijn Gods plannen? Is het zo dat God voor mij plannen heeft en welke zijn dat dan? Is mijn leven voor God belangrijk en wat moet ik dan doen. Kan ik van waarde zijn voor wie of wat. Oh ja, dikwijls denk ik zelf wel te weten wat goed is . Het enige dat ik kan doen is open staan voor alle situaties die zich in mijn leven voordoen. Erop reageren door te accepteren dat het Gods plan met en voor mij is. Er wordt een appèl op me gedaan, op mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Als ik aan iets begon, ik heb o.a. les gegeven, vroeg ik me af of ik iets kon bijdragen aan de groei van mensen. Was dat wat ik moest doen? De grootheid van God laten zien in alles van het leven. De taken die ik op me genomen heb probeer ik op deze manier te verwezenlijken.
Nog steeds verbaas ik me over deze, zo simpele maar intrigerende vondst. Een regenachtige herfstige dag doet me er nog geregeld aan herinneren.


2 opmerkingen:

  1. God is ons altijd nabij.
    We zij vrij om ja of neen te zeggen.
    Als we "ja" zeggen werken wij mee
    aan Zijn scheppingsplan.

    Je hebt het heel mooi verwoord,
    Cornelia,
    voor mij is het een voorbeeld
    voor mijn eigen leven.

    Dank u wel,
    ria

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb het nog niet gelezen, maar nu moet ik toch echt aan he5t werk
    dag dag en bedankt voor de heerlijke logjes.
    Ik hoop dat mijn eigen computer weer gauw aan de gang is.

    BeantwoordenVerwijderen