Woestijn

In deze veertigdagentijd hoort of leest u diverse woestijnverhalen. Hieronder voeg ik er nog een moderne aan toe.
Een van de meest opmerkelijke wetenschappelijke ontdekkingen is een methode om de oprukkende woestijn terug te dringen. Het gaat hier om een bijna bizar plan. Van gerecycled kunststof kunnen bomen worden gemaakt die aan de randen van de woestijn worden geplaatst. In een eeuwige kringloop worden wolken gevormd door opwarming van zeewater. Door de verdamping wordt zeewater veranderd in zoetwater. De wolken drijven weg op de wind maar wanneer deze steeds zwaarder worden zal er regen uitvallen. Bij afdaling in het tropische gebied valt deze regen echter niet in de woestijn omdat door de warmte het vocht weer verdampt. Omdat er vrijwel geen beplanting is die het vocht kan vangen of opnemen zal de woestijn dus steeds droger en droger worden. Door het plaatsen van (voorlopig) kunststof bomen wordt vocht gevangen en kan de grond zich langzaam maar zeker iets herstellen. Daarna kunnen de bomen weer verder de woestijn in verplaatst worden.Helaas heeft dit plan geen vervolg gekregen. De kosten ervan waren te hoog om uit te voeren. Maar is het in onze tijd van teveel afval, waarvan heel veel kunststof niet een plicht om een oplossing te zoeken voor de problemen die door woestijnvorming worden veroorzaakt? Geen vruchtbare grond om te verbouwen. Daardoor voedselschaarste, honger en dood. In deze tijd van crisis zouden er veel initiatieven kunnen worden ontwikkeld om werkgelegenheid te scheppen en daarmee een wereldprobleem te helpen oplossen.
Wat is erger, geen geld of geen voedsel? We kunnen het zonder voedsel wel een tijdje volhouden maar zonder water slechts een paar dagen.

-Kunststof bomen -. Wat zou er gerecycled kunnen worden in onze maatschappij? Misschien een paar bankdirecteuren, regerings- en kerkleiders?