Van Doolhof naar Labyrint

Als we iets willen vinden gaat daar het zoeken aan vooraf. Het eigenlijke doel is dan ook het vinden. De tocht, de zoektocht naar het doel is een reis die op veel manieren gemaakt kan worden. De een gaat recht op het doel af, de ander maakt omwegen of blijft stilstaan bij alles wat hij tegenkomt; soms wordt daardoor het doel niet meer gezien of belangrijk gevonden. Recht op het doel afgaan. Het klinkt zo simpel. Alsof er niets is dat je tegen kan houden. Een weg uitstippelen en gaan. Een korte reis. Omwegen maken kan een reis spannend maken, maar daardoor wordt de tocht langer en zal het doel gemakkelijk uit het oog verloren kunnen worden. Stilstaan bij alles wat je tegenkomt geeft afleiding en kost tijd. Als de tijd verstrijkt is dan het doel nog haalbaar?
God vinden.

Iemand zei eens: "Misschien kunnen we het zo uitleggen: de religieuze mens 'zoekt' God, de mystieke mens 'weet zich door Hem gevonden'".

Mensen zijn altijd bezig om iets te zoeken dat hen gelukkig maakt. Het is een oerverlangen om je goed te voelen. Veel mensen zijn ook op zoek naar een geloof, een weg om te volgen, naar zekerheid. Er zijn veel wegen die je kunt gaan. Soms wordt een heel leven lang gezocht; worden veel 'leren' onderzocht en beproefd. Waar kom je dan uit? Wat heb je gevonden?

Het is als het lopen in een doolhof. Het is een weg met veel bochten, t-splitsingen, wegversmallingen en doodlopende paden. Ooit kom je er vast wel eens uit, of ben je terug bij af, maar hoeveel tijd is er aan verspild. In de uitdrukking: 'de religieuze mens zoekt God' wordt een weg verondersteld die kan leiden tot vinden. In veel gevallen wordt die weg moeizaam gelopen. Waarom? Iets dat bestaat moet toch niet zo moeilijk zijn om te vinden. God, hoe je dat ook wilt of kunt beschrijven of duiden, bestaat, iets waar ik niet aan twijfel, maar het zoeken belemmerd volgens mij het vinden. In de activiteit van het zoeken is het rusteloze aanwezig. De profeet Elia kon God niet vinden in de storm, niet in de aardbeving, niet in het vuur maar slechts in de zachte bries.

De uitdrukking: 'de mystieke mens weet zich door God gevonden' klinkt misschien wat hoogdravend maar geeft weer dat het zoeken niet zomaar resulteert in vinden. Het is God die ons vindt en wanneer we ons dat bewust worden weten we dat Hij bestaat. Het is de innerlijke vereniging van de ziel met God.

Labyrint van Chartres

Het lopen van een labyrint heeft een lange traditie. Het is een meditatief pad. Het labyrint heeft de bedoeling om je, weliswaar niet rechtstreeks, maar via omtrekkende bewegingen, daarom niet minder effectief, naar binnen en vervolgens weer naar buiten te brengen, te geleiden. Het is een middel om te komen tot verinnerlijking om vandaar uit weer naar buiten te gaan. Het labyrint laat je niet, zoals een doolhol, dwalen (dolen) en brengt je niet op doodlopende wegen, integendeel. Het is een reis naar binnen. Loslaten, ontvangen en toelaten. Het gebeurt aan je. Er komt ruimte voor je innerlijke bron. Vanuit de stilte wordt je ontvankelijk voor de Geest. Vanuit die stilte kun je God ervaren.
"God vinden of door God gevonden worden".