Vandaag de laatste les. De laatste details van sommigen afgewerkt. Er werd nog allerlei informatie uitgewisseld. O.a. hoe we verder zullen gaan en wanneer. Een lijst met de kleuren, de pigmenten die we moeten aanschaffen. Alvast een nieuwe plank prepareren. En niet onbelangrijk welk motief, welke icoon we willen of zullen maken. Er is voor gekozen dat ieder haar eigen afbeelding zoekt. Dat maakt het ook spannend omdat nu al bleek dat er veel variatie zal zijn. Afgesproken was dat we een uur over deze zaken zouden praten. Hierna heb ik als initiatiefneemster een dankwoord uitgesproken. De cursus enigszins geëvalueerd.
Waarom wil men iconen schrijven?
Men kan rust, zingeving en wijsheid vinden in het schilderproces.
Ging het ons daar om?
Velen die hun eerste icoon vervaardigen, misschien wij ook wel,
worden gegrepen door verwondering over de verdieping en zelfvergetelheid,
die het proces met zich meebrengt.
Zouden wij dat na enige tijd zo kunnen ervaren?
Door het werken met iconen gaan er diepe lagen van gevoelens open.
Tijdens het schrijven van een icoon roept men het licht op
en verbindt men zich met de traditie er van.
Er gaat echter een technische en gevoelsmatige tijd aan vooraf.
Eerst de techniek in de vingers en vaste hand krijgen.
Het gevoel van heiligheid van de icoon ontdekken,
om zodoende die verbinding te kunnen ondergaan.
Onze leraar Antoon heeft ons de grondbeginselen bijgebracht.
We waren niet altijd rustig.
We kletsen soms door de mooie Byzantijnse muziek en
praatten over zaken die zo buiten de wereld van iconen was,
dat onze leraar zich misschien wel eens afgevraagd heeft,
waar hij aan begonnen was.
We hebben ondanks dat heel veel van hem geleerd.
Op een rustige manier werden steeds de kleine nuancen verteld.
De techniek uitgelegd, aanwijzingen gegeven en zo nog veel meer.
Ik denk dat we het wezen en de diepte van
de betekenis van iconen wel hebben begrepen.
Ik ben blij dat ik de aanzet heb gegeven om tot deze cursus te komen.
en allen zijn blij de cursus gevolgd te hebben.
Mijn dank ging ook uit naar de medecursisten, want als die er niet geweest waren
zou de cursus misschien helemaal niet doorgegaan zijn.
Ook Peter, waar ik in een ander blogje al iets over gezegd heb,
werd bedankt voor zijn hulp en bemoediging.
Ieder van ons heeft nog iets op een kaart gezet om pastor Antoon en Peter te bedanken.
*******
Pastor Antoon, HEEL HARTELIJK DANK
dat een grote wens van mij in vervulling is gegaan.
*******
Hierna kwam een belangrijk moment. De wijding.
In de dagkapel van de HH Fabianus en Sebastianus kerk werden de iconen opgesteld.
Vijf iconen door ons geschilderd. Er waren nog vier iconen die ook nog niet gewijd waren en ook deze werden erbij gezet.
Een Byzantijns Onze Vader klonk. Een zegenbede werd uitgesproken en met wierook werden de iconen gewijd.
Een prachtig moment.
Stilletjes gingen we weer terug naar de hectiek van de wereld.
Een aangenaam werkend en prettig in de hand liggend toestel. Er kan er veel mee, de functies zijn echter zo uitgebreid dat het even duurt voor je dit alles onder de knie hebt, ofwel in handen hebt.
De kast moet er weg en dus leeg, anders is het niet te verzetten. Maandagmorgen héééél vroeg wordt de buis vervangen. Al vele malen is er op verschillende plaatsen in de flat lekkage geweest, met veel waterschade. Het was dus wel tijd dat er iets aangedaan werd. Helaas plande men bij de woningbouwvereniging de werkzaamheden niet zo efficiënt. Als alles net weer in orde is gebracht komt men met nieuwe werkzaamheden de boel weer op de kop zetten. Om mistroostig van te worden. Er moet een nieuw gat geboord worden door de betonnen vloer. De oude (stinkende) buis wordt verwijderd. In de hoop dat bovenwonende flatbewoners dan geen water meer door de wastafels kieperen. Dit gebeurde namelijk wel bij mijn vriendin in en andere strang van het gebouw. Een grote plons afwaswater door de hele kamer. Jakkes. Hoewel iedereen uitgebreid is geïnformeerd is het toch nog fout gegaan. Nu maar hopen dat men in deze strang de brieven nog eens goed heeft gelezen.
