Een bijna-ongeluk is gelukkig geen ongeluk, maar het scheelde maar vijf centimeter of ik was gebotst op, en geschept door een auto die mij geen voorrang verleende. Het is dan ook een vervelend kruispunt in mijn stad. Maar ik had groen licht en was rechtdoorgaand verkeer, het zou goed moeten gaan. Nee dus. Gelukkig heb ik goede remmen op mijn Saxonette (dit is een fiets met motortje en heette vroeger Spartamet) Met de schrik vrij heet dat.
Ik had denk ik wel een paar beschermengeltjes.
Ik was toch wel erg geschrokken en omdat het bezoek aan het ziekenhuis me ook niet veel verder hielp ben ik even van slag en hoop dat ik niet moedeloos word. Mezelf even bij de kladden pakken en er dus weer vol tegenaan. Nou ja............. :-< Heeft iemand me nog iets leuks of fijns of opwekkends te vertellen, dan kan ik er misschien weer een beetje tegen. (Klaag,klaag. Sorry!)
Ach meis. Ik kan niets meer opwekkends bedenken dan dat al die wolkjes toch weer voorbijdrijven.
BeantwoordenVerwijderenHet logje over vergeving hierna is dan ook weer schitterend.
Misschien helpt een citaat van de Dalai Lama.
"Wanneer je binnen de context van het B. nadenkt over het feit dat je gewone alledaagse bestaan gekenmerkt wordt door lijden, dient dit om te stimuleren de oefeningen uit te voeren die de grondoorzaken van het lijden zullen wegnemen. Zonder hoop of de mogelijkheid bevrijd te szijn van lijden, zou het overdenken van lijden slechts een morbide gedachtengang vormen en heel negatief zijn".
Maar ja.... ik weet niet of jij daar iets aan hebt. En verder, voor mij mag je best klagen hoor. Want zo leuk is dat niet.
gelukkig maar dat alles toch nog goed afliep,
BeantwoordenVerwijderenmaar de schrik zal er wel ingezeten hebben.
Ik fiets, en ook dat is soms erg gevaarlijk.
Ogen en oren openhouden, altijd, dat is de boodschap,
liefs,ria