24 juni - St. Jansdag

JOHANNES DE DOPER Schutspatroon van zangers.

Zingen is wel de meest intense en indringende manier van het uiten van gevoelens. De stem, het instrument dat iedereen bij zich heeft, kan in alle klankkleuren uiting geven aan de meest gevarieerde stemmingen. Van verdriet en blijdschap, van ingetogenheid, dankzegging en lofprijzing.

Wat heeft Johannes de Doper hiermee te maken.

De stem

We kennen van Johannes de Doper de kracht van zijn stem. Hij wordt 'de roepende in de woestijn' genoemd. Met zijn stem heeft hij velen opgeroepen bereid te zijn op de komst van een die groter is dan hij. Zijn stemheeft overredingskracht, daadkracht en vermaning. Maar van de man met de ruwe bolster en blanke pit staat nergens beschreven dat hij ook gezongen heeft. Toch wordt hij de schutspatroon van zangers genoemd.

Wat is hiervan de achtergrond.

Met stomheid geslagen

Dienstdoende in de tempel verscheen aan Zacharias een engel die de geboorte van een zoon aankondigde. Door ongeloof over deze gebeurtenis werd hij met stomheid geslagen tot acht dagen na de geboorte. Pas nadat hij op het feest van de besnijdenis, gevraagd naar de naam van het kind, "Johannes" had opgeschreven werd zijn tong losgemaakt. Daarop zong Zacharias een lofzang.

Paulus Diaconus (of Paulus Warnefridi ca. 720/724-799?), deze benedictijner monnik, theoloog, historicus en dichter is bekend als geschiedschrijver van de Longobarden. Hij bracht een groot deel van zijn leven door in het klooster van Monte Cassino ten zuiden van Rome.

Toen hij op een Stille Zaterdag het Exultet moest zingen kon hij geen geluid uitbrengen door plotselinge heesheid. Volgens de legende schoot hem de geschiedenis van de vader van Johannes de Doper te binnen. Het wonder van Zacharias'genezing. Diaconus hoopte dat de Doper hem ook zijn stem zou willen teruggeven. Daarom schreef hij een hymne ter gelegenheid van het feest van Johannes' geboorte.

In het eerste couplet van de Vesperhymne 'Ut queant laxis' smeekt hij de heilige Johannes om hulp. Of zijn bede werd verhoord vermeldt het verhaal niet.

UT queant laxis UT

REsonare fibris RE
MIra gestorum MI
FAmuli tuorum FA
SOLve polluti SOL
La=Abii reatum, Sancte Ioannes LA SI

Om alle lettergrepen met een medeklinker te laten beginnen veranderde men later UT in DO van DOminus = Heer.

Er zijn verschillende vertalingen van de hymne. Deze komen wel steeds op hetzelfde neer. Enkel ervan zijn: - Opdat de knechten met vrijgemaakte longen de roem van uw daden kunnen doen weerklinken, neem weg de schuld van hun bezoedelde lippen, o heilige Johannes - of: - Dat uw dienaren met ontspannen kelen mogen zingen van de wonderen uwer daden; neem weg de zonde van hun onreine lippen, o heilige Johannes.-

Guido van Arezzo (ca. 995 - 1050).

De middeleeuwse theoreticus en muziekpedagoog en evenals Paulus Diaconys benedictijner monnik, wilde de kerkzangers toonbewustzijn bijbrengen. Hij zag de wenselijkheid in, dat de Grgoriaanse melodieën, die voorheen grotendeels uit het geheugen werden gezongen, ook 'van het blad' moest kunnen worden 'getroffen' . Guido baseerde deze kunst van het toontreffen op een stelsel, dat hij met behulp van de Johannes-hymne vervaardigde. Hij nam de eerste lettergreep van de zes regels van de hymne. Elke lettergreep telkens een toontrap hoger. Dit stelsel wordt solmisatie genoemd en is vocaal gericht. Een uitgebreide uitleg van dit systeem voert hier wat ver. Zelden wordt dit voortreffelijke systeem nog gebruikt omdat alle noten in het absolute systeem betekend moeten worden met de solmisatie aanduiding van het relatieve systeem. Er is bijna geen dirigent die dit tijdrovende werk wil uitvoeren. Toch is het treffen van een toon hiermee het meest zuiver.
De 'solmisatie' -lettergrepen die Guido van Arezzo zijn leerlingen leerde, worden nog steeds gebruikt.

Zangers die hun toonladders oefenen doen dus eigenlijk een schietgebedje: -"Dat uw dienaren met ontspannen kelen mogen zingen van de wonderen van uw daden; neem weg de zonde van hun onreine lippen, o heilige Johannes'. -


Moge de heilige Johannes, als schutspatroon van de zangers, hun bede verhoren.

Park

Lindeblad met bloesem

In het Mheenpark (een heempark) waar ik als het maar even kan graag wandel, is een wandelroute uitgezet door het IVN. De meest markante bomen zijn van bordjes voorzien met hun naam. Veel mensen kennen zelfs de namen niet meer van de meest voorkomende soorten. Het is een genot om door het park te lopen, zeker ook omdat het dicht bij mij in de buurt is. Twee straten verder.

Wat me opviel was dat er heel veel vraat aan de bladeren is te zien. Toch heb ik geen rupsen o.i.d. gezien, wel luizen, maar volgens mij vreten die niet hele bladeren op. Wat ook opviel was dat er heel veel zaden in de bomen zaten en zitten. De iep bijvoorbeeld, de boom waar ik vanuit mijn flat op uit kijk, heeft vroeg in het voorjaar stampvol gezeten met zaad.

Iep met zaden

Nu dit afgevallen is moet de boom veel werk verzetten om nog een beetje in het blad te komen. Dat komt denk ik ook omdat het erg lang droog is geweest.

Esdoornblad

De esdoorn met zijn vleugeltjes, de berk met katjes,

de beuk met zijn nootjes, de linde met zijn neusjes, de eik met eikels, kastanjes met de prachtige gladde kastanjes, dennen met kegeltjes. We speelden ermee.

Eikenblad met eikels

Beukenblad

Kastanjeblad met kastanjes

Maar ook staan er de vlier, de lijsterbes, hulst enz. alles binnenkort met bessen.
En eerder natuurlijk al alle bloesem die eraan vooraf gaat. En nog veel meer.

Vlier met bessen

In elk jaargetijde is het heerlijk om dit alles mee te maken.

Lijsterbes

En dan over alle planten en bloemen en de vijvers enzovoort (nog) maar niet te spreken.
Ik ben erg blij met dit park zo dichtbij.

Van verscheidene bomen een foto van de bladgroei.

Wijsheid

Twee wolven

Een oude Cherokee indiaan geeft zijn kleinzoon onderricht over het leven.

"Binnen in me is een gevecht gaande", zegt hij tegen de jongen.

"Het is een afschuwelijk gevecht tussen twee wolven. De ene wolf is slecht - hij bestaat uit woede, jaloezie, verdriet, spijt, hebzucht, verwaandheid, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit en ego.

De andere wolf is goed - hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, medegevoel, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof. Binnen in jou woedt dezelfde strijd - en datzelfde geldt voor ieder mens".

De kleinzoon denkt daar enkel ogenblikken over na en vraagt dan aan zijn grootvader:

"Welke wolf zal het gevecht winnen?"

De oude Cherokees glimlacht en antwoordt eenvoudig:

"Degene die je voedt".

Pioenrozen

Ze zijn er weer volop.

Als jij niets zegt...

Als jij niets zegt

moet ik goed luisteren

want het kan zijn

dat je een wederwoord verwacht

op wat zich in jou roert

maar niet naar buiten komt.

Mijn antwoord moet ik

zorgzaam kiezen.

Soms is het slechts

een zacht gebaar,

een tastend woord

of ook, begrijpend zwijgen.

Katja Brunel

De Gulden Snede

De ´Gulden Snede´

Zoals de priemgetallen me fascineren, zo is de Gulden Snede voor mij een grote verkenningstocht in verhoudingen. Hieronder een verklaring van het begrip ‘Gulden Snede’ en enkele voorbeelden, waaronder 'het geheim van Bach'.

In een regelmatige vijfhoek verdelen de diagonalen elkaar in twee stukken, hiervan is het grootste deel 0,61803398875 (en nóg een oneindig aantal decimalen) lang.










Deze verdeling, de ‘Gulden Snede’ genaamd, komt in de natuur veelvuldig voor, bijvoorbeeld in nerven van bladeren. Al eeuwen geleden werd de verhouding toegepast in de beeldende kunst, architecten verwerkten haar in bouwwerken en schilders berekenden er de plaats van de horizon mee. Ook de muziek bleef niet achter. Een componist die er naar hartelust mee experimenteerde was Johann Sebastian Bach.
Bach bepaalde nauwkeurig het aantal maten (= de totale tijdsduur) van zijn compositie en vermenigvuldigde dat aantal met 0,618. Precies op dit Gulden Snede-moment kunnen we iets bijzonders in zijn muziek verwachten, de inzet van en nieuw thema, een motief op de noten B-A-C-H of de allerhoogste noot van het werk. Een fascinerend verschijnsel, want het moet voor Bach een flink gepuzzel zijn geweest om alles sluitend te krijgen. In dit soort verborgen structuren ligt misschien wel het geheim van zijn genialiteit. Het is een schoonheid die we niet bewust waarnemen, maar die door ons brein wel degelijk wordt geregistreerd.
Diverse andere voorbeelden van de Gulden Snede zijn te noemen, zoals de tekening van Leonarda da Vinci : de menselijke figuur. Of het Boeddhabeeld in het museum te Sarnath, of nog beroemder de viool van Stradivarius uit 1701.
De Gulden Snede werd in de Gothiek en Renaissance in diverse gebouwen toegepast waaronder veel kathedralen. Maar ook de piramiden en moskeeën vertonen deze verhoudingen.
In de natuur kan men de Gulden Snede overal vinden.
Zelfs het juist inlijsten van een schilderij kent de verhoudingen van de Gulden Snede.
In mijn beroepsgroep (Podotherapie) is deze verhouding eveneens gebruikt voor het beroepsinsigne, de zilveren speld.





Een fascinerende gedachte dat de verhoudingen van deze grondregel zoveel schoonheid heeft voortgebracht.
Het wordt dan ook wel de ‘Goddelijke verhouding’ genoemd.

Zomaar wat kleur

Alstroemeria, een van mijn favoriete bloemen

Roos

Doorkijkje vanuit mijn kamer naar beneden.

Wederom alstroemeria's

Zomaar wat kleur - foto's C.Gr.

Zevenblad

Uit: Elseviers Gids van Wilde Groenten, Vruchten en Kruiden.

Klik op de afbeelding dan kun je zien wat ermee gedaan kan worden.

Veel mensen kunnen het zevenblad niet uit hun tuin krijgen. Het is vooral via de wortels een snelgroeiende en voor de 'mooie' tuin een onuitroeibare plant.
In het voorjaar, voor de bloei kun je het ook gebruiken in de keuken. Als je er veel van eet hoef je minder te schoffelen :))
Ik vind het eigenlijk wel een mooie plant en als bodembedekker blijft de aarde eronder natuurlijk wat vochtig.

Recept

Er is nog rabarber te koop. Nog even profiteren van het lekkers en voor de wintermaanden veel invriezen om dit heerlijke toetje op een feestelijk dineetje te kunnen serveren.

CLAFOUTIS VAN RABARBER MET CITROENKWARK

Ingrediënten:
1 kl. citroen, 300 gr. rabarber, 50 gr. suiker, ca. 14 gr. boter en boter
om in te vetten, 50 gr. bloem, 2 eieren, 1½ zakje vanillesuiker,
1 kl. tl kaneel, 2 dl. melk, 1 bakje citroenkwark.

Boen de citroen schoon en rasp het geel van de schil.
Snijd de rabarber in stukjes, schep er het rasp en de helft van de
suiker door en zet het ca. 30 minuten weg.
Verwarm de oven voor op 180 ° C.
Smelt de boter. Zeef de bloem boven een kom, maak in het midden
een kuiltje en doe er de eieren, de boter, de rest van de suiker, de
vanillesuiker, de kaneel en een beetje van de melk in.
Roer alles met een beetje van de bloem glad. Voeg beetje voor beetje
de rest van de melk toe en roer alles tot een glad beslag.
Verdeel de rabarber over de bodem van een ingevette ronde of ovale
Ovenschaal en schenk er het beslag in over.
Bak de clafoutis in de voorverwarmde oven in ca. 30 minuten gaar
en bestrooi ‘m met poedersuiker.
Lekker met citroenkwark.

Lekker als toetje, moet nog wel een beetje warm zijn en dan de koude citroenkwark erover.

Mmmmmmmmmmmmm.
C.Gr.

Socialisme

Nu in heel Europa het sociale en het socialisme wegebt ten gunste van populisme, komt een uitspraak van een vriend steeds vaker in mijn gedachte:

"Als je jong bent en je bent geen socialist heb je geen hart,

als je oud bent en je bent geen socialist heb je geen verstand".

en daar ben ik het van harte mee eens!

Zand en Steen

Zand en Steen, een Overdenking

Dit verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen.
Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: ‘VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.’ Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in de modder en dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen schreef hij op een steen: ‘VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.’ De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: ‘Nadat ik je had geslagen schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom? De andere vriend antwoordde: ‘Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen.
LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN STEEN TE GRAVEREN.

Bijna-ongeluk

Een bijna-ongeluk is gelukkig geen ongeluk, maar het scheelde maar vijf centimeter of ik was gebotst op, en geschept door een auto die mij geen voorrang verleende. Het is dan ook een vervelend kruispunt in mijn stad. Maar ik had groen licht en was rechtdoorgaand verkeer, het zou goed moeten gaan. Nee dus. Gelukkig heb ik goede remmen op mijn Saxonette (dit is een fiets met motortje en heette vroeger Spartamet) Met de schrik vrij heet dat.

Ik had denk ik wel een paar beschermengeltjes.

Ik was toch wel erg geschrokken en omdat het bezoek aan het ziekenhuis me ook niet veel verder hielp ben ik even van slag en hoop dat ik niet moedeloos word. Mezelf even bij de kladden pakken en er dus weer vol tegenaan. Nou ja............. :-< Heeft iemand me nog iets leuks of fijns of opwekkends te vertellen, dan kan ik er misschien weer een beetje tegen. (Klaag,klaag. Sorry!)

De Zee

De zee

Eindeloos bewegen

eindeloos ruisen

mysterie

bron van leven

de zon in het water

de hemel weerspiegelt

de wolken, de wind, de zee

mijn gedachten in liefde opgenomen

de zee ruw en stormachtig

mijn angsten, mijn blijdschap

opgenomen in een vloeiende mildheid

mijn vragen

beantwoord door de branding

de zee

ik vind er de stilte in het eindeloze.

De zee.

Cornelia

Mededogen

Bij het opruimen een heel klein krantenknipseltje gevonden met deze woorden:

"Volgens het boeddhistische denken is een bodhisattva iemand die op weg naar het boeddhaschap zichzelf volledig wijdt aan het helpen van andere levende wezens om hen te bevrijden uit het lijden.
Bodhi betekent het begrijpen of de wijsheid van de uiteindelijke aard van de werkelijkheid, en sattva is iemand die gemotiveerd wordt door universeel mededogen. Het bodhisattva-ideaal is dus het streven om oneindig mededogen te beoefenen vanuit oneindige wijsheid."

Liefde

Liefste

Jouw 'zijn' in mijn hart

is als de zandkorrel in de oester

waardoor ik groei en glans vertoon.

Cornelia

Wachters van deze tijd

Wachters van de tijd.

Wat zijn wachters, wie zijn wachters? Een wachter van de tijd is iemand die waakzaam is en attent op de tekenen van deze tijd. Iemand die iets in het vooruitzicht heeft, die de hoop nog niet heeft verloren, die de vragen van ons allen durft beantwoorden met hoop op een goede afloop. Geloof er maar in, eens kan het goed komen zal hij zeggen.

'Hoe ver is de nacht,

hoe ver wachter, hoe ver is de nacht?

De morgen kómt, zegt de wachter,

maar nog is het nacht'.

Eén van de inzichten in onze tijd is dat we onderling van elkaar afhankelijk zijn en betrokken moeten zijn op elkaar. Miljoenen mensen delen nu toch de overtuiging dat elk verschil in ras, natie of geloof geslecht moet worden om nog in een leefbare wereld te kunnen leven. In een tijd waar tegenstellingen in de wereld en in Nederland steeds scherper worden is het moeilijk om sprankjes hoop te blijven zien. Toch gebeurt er veel meer dan we op dit moment weten.

Wat we nodig hebben zijn verzoenende vredesgroepen. Vooral het in dialoog gaan met groepen van verschillende religieuze en etnische achtergrond.

Israel en Palestina.

In het blad 'PALET voor Kunst - Kijken - Doen' kwam ik afbeeldingen tegen van een graffitikunstenaar Bansky. Graffiti op de muur tussen Israel en Palestina. Schrijnend! Ik kan alleen maar aan Israel denken zonder pijn in mijn hart als ik aan het project Neve Shalom - Wahat al-Salam denk.

Vreedzaam samen gaan.

Er is een prachtig voorbeeld van ‘vreedzaam samen gaan’. Het project dat in Israël is opgezet door pater Bruno Hussar: Neve Shalom, in het Hebreeuws, Wahat al-Salam in het Arabisch. Dit betekent Oase van Vrede.
Pater Bruno, geboren in Cairo in 1911, als André Hussar uit niet-praktiserende Joodse ouders, is Engels, Frans en Italiaans opgevoed. Terwijl hij in Parijs studeerde heeft een mystieke ervaring hem tot het katholicisme gebracht en werd hij later zelfs Dominicaner monnik. In 1953 kwam hij naar Israël en werd later genaturaliseerd als Israëlisch staatsburger.
‘Ik ben werkelijk een Christen en priester, Ik ben werkelijk een Jood en Israëli. Ik voel me misschien geen Egyptenaar maar toch heel dicht bij Arabische mensen die ik ken en waar ik van houd. Het is geen gemakkelijke combinatie.’ In een droom ziet hij deze mix tot uiting komen in een samen gaan van Joden, Christenen en Moslims in één gemeenschap. Een jaar lang heeft pater Bruno Hussar in een omgebouwde container gebeden en gemediteerd over zijn plan. Ik heb een deal met God gesloten zegt hij. Als binnen een jaar niemand zich aanmeldt om deel te nemen aan dit vredesproject dan stop ik er mee. Eerst kwam een Palestijns echtpaar en vervolgens een Israëlisch gezin en langzaam maar zeker kwamen er meer gezinnen bij. Inmiddels is er een wachtlijst.
‘Vrede’ moet je leren.
Temidden van een samenleving waar mensen discrimineren en gediscrimineerd worden, bewijzen de bewoners van Neve Shalom / Wahat al-Salam dat het ook anders kan: samen leven op basis van volstrekte gelijkwaardigheid en wederzijds respect.
In de nederzetting is zelfbestuur met totale onafhankelijkheid van welke politieke of religieuze groepering dan ook. Alles wordt samen gedaan. Besluitvorming en Werk.
Op de School voor Vrede die in 1979 is gesticht hebben sindsdien al meer dan 10.000 leerlingen van Joodse en Arabische scholen uit heel Israël elkaar ontmoet. Er wordt gediscussieerd en er komen openingen in scheidsmuren.
Hoop
Wanneer vrede in zekere mate in de wereld is hersteld, wanneer religieuze instellingen en politieke groeperingen beginnen aan een grote schoonmaak dan kunnen we voorzichtig hopen op verbetering voor allen.
Tekenen van Hoop?
In het lied van Huub Oosterhuis klinkt de hoop reeds door.

‘Blijf niet staren op wat vroeger was.
Sta niet stil in het verleden.
Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen.
Het is al begonnen, merk je het niet’.

Wie is de wachter van deze tijd?

Die muur, die afschuwelijke muur, wanneer zal deze, zoals de Berlijnse muur, niet door regeringen maar door de mensen zelf neergehaald worden?

Wanneer....wanneer.....wanneer.....wanneer.....wanneer ?????????????????????????????????

Amandelbloesem

Aquarel gemaakt op 4 juni 2009 C.Gr.

Vakantie

Vakantie en reizen. Twee woorden die tegenwoordig onlosmakelijk aan elkaar verbonden lijken te zijn. Verder, langer, vaker en goedkoper zijn evenzo woorden waar je mee geconfronteerd wordt als je mensen al aan het begin van het jaar plannen hoort maken. Bij het overdenken wat ik zou schrijven over vakantie, zelf ga ik dit jaar waarschijnlijk maar een paar dagen ertussenuit, vroeg ik me af waarom ik zelf ging, waarom gaan mensen met vakantie en wat is vakantie eigenlijk. Het belangrijkste van vakantie is wel het niet bezet zijn. In het woordenboek staat zelfs dat het leegte, ledigheid of wezenloosheid is. Het niet bezet zijn is in de hectische tijd van het arbeidsproces een welkome rustperiode. Het doorbreken van het ritme van alledag, totaal andere dingen doen. Het veranderen van patronen door ergens anders vrijer te leven, het kan een nieuwe impuls geven aan weer een nieuw jaar van hardwerken. Maar ook even weggaan uit het dagelijkse, voor sommigen saaie, bestaan kan weer wat levensvreugde geven. Nieuwe plaatsen ontdekken, je kennis vermeerderen. Contacten met totaal andere mensen kunnen je dan weer een ruimer beeld geven van de wereld. Toch is het niet voor iedereen weggelegd om te kunnen gaan en staan waar ze willen. Veel mensen hebben gewoon het geld niet om met vakantie te gaan. Ook ouderen kunnen vaak niet meer zelfstandig weg. Hierdoor dempt voor velen de levensvreugde. Al de bovenstaande argumenten zijn natuurlijk legaal, maar is het wel zo nodig om weg te gaan. Is het langzamerhand ook niet een ‘je meten met een ander’ geworden om vooral te kunnen zeggen dat je daar en daar geweest bent en bewonderende blikken te krijgen? Rust is zelfs commercie geworden. Het resultaat is meestal weinig rust. Na de vakantie in het gewone spoor terecht komen is dan soms ook weer een opluchting. Als francofiel zijnde klinkt voor mij ‘les vacances’ mooi en vloeiend maar vind ik het Engelse woord ‘holidays’ , om de betekenis, toch mooier dan het Franse. Het komt van ‘holy’ is heilig en geeft aan dat vakantie eigenlijk heilige dagen zouden moeten zijn. Het meisje Anna, waar ik al eens eerder over geschreven heb in een blog verwoordt het met haar vraag en antwoordspel aan Fynn. - “Wat was de grootste scheppingsdaad van God?” Fynn antwoordde: “Toen hij de mens schiep”. Dat antwoord was fout. Alle zes scheppingsdagen werden nagegaan. Fynn kon niets anders bedenken. “t Was de zevende dag natuurlijk” was het antwoord. Fynn snapte het niet. God schiep al zijn wonderwerken in zes dagen en toen hield hij er mee op om uit te rusten. Wat is daar nou voor opwindends aan? “Waarom rustte Meneer God op de zevende dag uit?” ”Ik denk dat hij wel bekaf was na zes dagen hard werken”. “Hij rustte niet uit omdat hij moe was; nee – hij schiep de rust”. De rust bestáát. “Hoe denk je dat ’t er uit zag toen Meneer God op de eerste dag begon”. “Een ontzettende chaos, denk ik”. “Ja en je kunt niet uitrusten als alles een grote rotzooi is hè? Toen hij klaar was met alle dingen maken kon Meneer God gaan uitrusten, dus daarom is rust het grootste wonder. Snap je?” - Snappen we nog dat rust het belangrijkste is om onze balans te kunnen vinden? Om de pieken en dalen in ons leven glad te strijken? O ja, natuurlijk hoop ik dat iedereen geniet van wat men van plan is om te gaan doen. Misschien kunnen er in de vakantiekoffer ook de “heilige dagen” meegenomen worden?
Prettige vakantie.

Pinksterbloemen

Foto: Christian

Ook na Pinksteren bloeien ze nog!