Rust - Dag - Nacht

Onderstaand lied is een gezang. Op de een of andere manier treft me dit altijd als ik het hoor. Elk jaar bij een concert van een Chr. zangvereniging van Oldebroek wordt dit als slotlied gezongen. Met deze zangvereniging hebben we contacten. De dirigent van het Toonkunstkoor waar ik in gezongen heb is daar ook de dirigent. Al jaren gaan we dan ook met een groepje naar de concerten van hem. En als het slotlied dan gezongen wordt door iedereen ontroert het me. Wat het precies is, is eigenlijk heel moeilijk onder woorden te brengen. Is het de, voor mij toch poëtische tekst, is het de muziek? Of is het misschien omdat ik me elke nieuwe dag zo bewust ben van het feit dat ik die weer mag beleven. In mijn jonge jaren waren nieuwe dagen namelijk niet altijd prettig. Waarschijnlijk alles bij elkaar. De vertaling is van de dichteres Jacqueline van der Waals.

De opname hieronder heeft een lichte toon omdat het door jonge mensen gezongen wordt. Er bestaan nog andere uitvoeringen maar die zijn behoorlijk zwaar door het massale orgelspel.

De dag door uwe gunst ontvangen,

is weer voorbij, de nacht genaakt;

en dankbaar klinken onze zangen

tot U die 't licht en 't duister maakt.

-o-o-o-

Die dan, als onze beden zwijgen,

als hier het daglicht onderduikt,

weer nieuwe zangen op doet stijgen,

ginds waar de nieuwe dag ontluikt.

-o-o-o-

Zodat de dank, U toegezongen,

op aard nooit onderbroken wordt,

maar steeds opnieuw door mensenmonden

gezongen en gesproken wordt.

-o-o-o-

Voorwaar, deez' aarde zal getuigen

van U, die thans en eeuwig zijt,

tot al uw schepselen zich buigen

voor uwe liefd' en majesteit.

-o-o-o-