Geweten

Kwaad bestaat. Bij mensen. Niet bij God, dat is in de letterlijke zin "god's" onmogelijk. Na deze drie korte zinnen zou ik kunnen stoppen met schrijven. Eigenlijk is hier alles mee gezegd. Maar dat zou wat al te gemakkelijk zijn. Inderdaad kwaad bestaat. We zien het al te veel om ons heen. Van groot kwaad tot kleine overtredingen. Van haat tot niet liefdevol samengaan. Van willen vergeten maar niet willen vergeven. Van oorlog tot discriminatie. Van terreur tot het verbod op godsdienstvrijheid. Van pesten op school tot het onderuit halen van een voetbalspeler. Van fraude tot hebzucht. Van roddel tot negeren. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met voorbeelden. Niemand kan er omheen, kwaad bestaat. Echter, al deze voorbeelden van handelen is mensenwerk.

En God zei: Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend. En God schiep de mens als zijn beeld; als zijn beeld schiep Hij hem. En Hij zag dat zijn schepping goed was. Zo staat er geschreven. Veel theologische verhandelingen, theorieën, analyses, proefschriften en veronderstellingen zijn sindsdien verschenen om een verklaring of een bewijs te leveren over schepping of evolutie. Het doet er niet toe of we aan het eind van een evolutieketen staan, of in een eerder stadium zijn ontstaan. Geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis, daar gaat het om. Gelijkend op God hebben we alle vrijheden en mogelijkheden verkregen tot scheppen. Wij (als mensheid) zijn zo dom geweest onze verkregen vrijheid, om te kunnen kiezen, verkeerd te gebruiken en hebben daardoor het paradijs moeten verlaten. We zagen onszelf niet meer als gelijkend op God. We werden ons bewust van goed en kwaad. Het oordeel is geboren.

Vanaf dat moment is er het 'Geweten' ofwel... we hebben 'geweten' hoe het eerder was. We voelen de pijn van het afgescheiden zijn van God.

De straffende, vermanende God is de reflectie van ons geweten. We laten Hem spreken in ons hart. Men vraagt zich wel eens af, als God Liefde is en Licht, hoe kan Hij dan tegelijkertijd ons straffen met ziekte, pijn en verdriet, dan zou Hij geen God zijn. Wij zien onszelf als slecht. Wanneer Hij zijn Zoon en de Heilige Geest schenkt dan is dat om ons een voorbeeld te geven tot leven. Om ons te vergeven dat de verkeerde stap is gezet.


In de wereld waarin we leven kunnen we niet ontkennen dat kwaad bestaat. Een wereld waarin onrechtvaardigheid en wreedheid, de dood, ziekten en misdaden, aardbevingen en ongelukken bestaan. We voelen ons machteloos.

Is het mogelijk om de wereld in liefde te omarmen?

Het vermogen te vergeven en het vermogen om lief te hebben is de kracht die we van God gekregen hebben om een compleet, moedig en zinvol leven te leiden in een niet volmaakte wereld.