Afscheid

Zaterdagmidddag hebben heel veel mensen afscheid genomen van pater Wiel Bellemakers. Pater Bellemakers heeft in Hoenderloo meer dan 40 jaar de eucharistie vieringen voor het toeristenpastoraat en voor de Hoenderloose gemeenschap verzorgd. Uit alle windstreken waren mensen gekomen die in die 40 jaar aanwezig waren geweest in de vieringen. Als toerist of bewoner van een tweede huisje of via de campings hebben zij de kleine Heldringkerk gevonden en zijn er niet meer weggegaan.

Sommigen hebben zelfs, bijvoorbeeld uit de Randstad, hun kinderen laten dopen, de Heilige Communie of het Vormsel laten toedienen door pater Bellemakers.

Nog niet heel lang kwam ik ook in deze kerk. Mijn vriendin kent Wiel al meer dan 35 jaar maar wist lange tijd niet dat hij in Hoenderloo voorging en ik ging mee. Ik begrijp heel goed dat als je hier eenmaal was geweest je nergens anders meer wilde ‘kerken’. Ikzelf ook niet. Wat was daar dan zo bijzonder? In ieder geval werd er veel gezongen. De viering zelf ging natuurlijk volgens de regels van de liturgie. Uit andere kerken kwam ik soms onvervuld weer thuis. De preek was meestal een herhaling van de lezing in iets andere bewoordingen.
Pater Bellemakers heeft de gave van het woord. Heel intens. Altijd ging ik ‘geraakt’ en diep onder de indruk naar huis. De preek of de verkondiging was altijd diepgaand, actueel, liefdevol en heel inspirerend.
Maar nu is dat voorbij.
In een volle kerk werd het afscheid gevierd met een speciale eucharistieviering. Woorden van dank werden uitgesproken. Dankbaar, maar ook verdrietig om het wel begrijpelijke vertrek. Maar zoals Prediker o.a. zegt: Er is een tijd voor werken en een tijd voor rusten. Die tijd is nu voor Wiel aangebroken. Rust die ik hem van harte gun.

In restaurant ‘Rust een Weinig’ (ja echt) was gelegenheid persoonlijk afscheid te nemen. Zeer velen maakten daar gebruik van. De RK-gemeenschap Hoenderloo heeft een herinneringsboek samengesteld uit verzamelde, persoonlijke herinneringen of wensen van alle mensen die de pater kennen. Een cadeau werd aangeboden, een royale gift voor een project van de Lazaristen in China. Met koffie en vlaai (de pater komt oorspronkelijk uit Limburg) en een glaasje was het afscheid daar. Met pijn in het hart en een beetje stilletjes zijn we naar huis gegaan.

De Levende zegene en behoede u
de Levende doe zijn aangezicht over u lichten
en zij u genadig.
De Levende verheffe zijn aangezicht over u
en geve u vrede.

生活祝福你

生活使他的臉光照你

他們有憐憫

現場拉起他的臉上

你身上並賜你平安。

Dat wens ik je toe.

Het allerbeste Wiel, ik zal je missen.

Foto's C.Gr.