Oud worden

GENESIS

Oud worden is het eindelijk vermogen
ver af te zijn van plannen en getallen;
een eindelijke verheldering van ogen
voordat het donker van de nacht gaat vallen.

Het is het opengaan van vergezichten.
een bìjna van gehavendheid genezen;
een aan de rand der tijdeloosheid wezen.
Of in de avond gij de zee ziet lichten.

Het is, allengs, een onomstotelijk weten
dat gij vernieuwd zult wezen en herschapen
wanneer men van u schrijven zal: 'ontslapen'.
Wanneer uw naam op aarde is vergeten.

Uit: Het Sterreschip - Ida Gerhardt

Speeldozen

Deze speeldoos staat al heel lang op mijn verlanglijstje. Het zal er niet van komen dat ik het ooit in mijn bezit krijg want speeldozen zijn duur en langzamerhand zijn er ook niet erg veel meer van.

Het geluid van deze kunstig vervaardigde mechanieken fascineert me.

Hoe krijgt men het prachtige geluid van de vogels erin.

Hoe kan men precies de juiste openingen maken op de juiste plaats. Bij de platen bijvoorbeeld.

De techniek die je dan ook nog niet ziet is uitzonderlijk knap gemaakt.

Hoe monteert men precies de juiste nopjes op de rol waar de kam tegenaan komt.

En dan de bellenspeeldoos. Prachtig.

Veel van deze dozen worden in Zwitserland vervaardigd.
Ook veel doosjes voor de toeristen, toch is het geluid vaak nog heel leuk.

Dit is zo'n toeristen speeldoosje, dat is wel even iets anders!

Ja dromen mag je natuurlijk altijd wel. Maar mijn hart springt op als ik een echt mooie speeldoos hoor.

Herfst

Aquarel

Iconen schilderen

Geruime tijd was ik op zoek naar een leraar of naar een cursus waar ik de grondbeginselen van het iconen schilderen zou kunnen leren. Er waren cursussen genoeg maar vaak ver weg en duur en ook nog intern. Een paar factoren die me tot nog toe niet aanspraken. Een pastor die ik ken en in mijn woonplaats woont schildert iconen. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en hem gebeld of hij mijn leraar wilde zijn. Het overviel hem wel maar na enige tijd denken heeft hij een lezing georganiseerd om te zien of er nog meer mensen zouden willen meedoen.

Donderdagavond bezocht ik zijn lezing. Gelukkig waren er nog twee, misschien drie andere gegadigden en ..... het gaat door! Eindelijk. Er werden prachtige iconen getoond, de techniek werd besproken, de materialen werden genoemd.

"Iedereen die een icoon gaat schilderen moet beseffen dat hij/zij een instrument is die een christelijke traditie voortzet, en dus geen 'eigen artistieke uiting' weergeeft. Zoals past bij portretkunst moet het resultaat altijd herkenbaar zijn, in dit geval voor de gelovigen voor wie de icoon wordt gemaakt."

Een opgave waar je je tijdens het schilderen terdege van bewust moet zijn.

Het mooie van iconen schilderen is (het heet eigenlijk iconen schrijven) dat er alleen natuurlijke materialen gebruikt worden. De verf bijvoorbeeld wordt met bepaalde (edel)steensoorten die heel fijn vermalen worden - de pigmenten - en eitempera gemaakt. Ook plantaardige en dierlijke kleuren worden gebruikt. Op iconen zie je meestal ook bladgoud. Dat is zo dun dat je het niet eens kunt vasthouden. De techniek hiervoor is erg moeilijk.

Eerst gaan we zelf thuis een plank prepareren, dat is de eerste stap. Begin november gaan we dan aan de slag.

In het boek, waarvan hierboven de omslag staat, wordt ook vermeld hoe je in stappen een icoon opbouwt. Heel informatief.

Het is een uitdaging voor me, maar ik heb heel veel zin om aan mijn eerste icoon te gaan beginnen.

Herfst

Aquarel C.Gr.

Siddhartha

Er lijkt nu al licht uit te stralen.

Helaas nu alleen nog maar van de scanner.

Morgen gaan een aantal bloggers Siddhartha bespreken en met elkaar een discussie aan. Ik ben benieuwd wat ieder er uithaalt voor zichzelf. Wat men het belangrijkste vindt en hoe ik daar dan zelf in sta.

Een van mijn favoriete passages is al heel lang:

"Ik heb altijd naar inzicht gestreefd, ik heb me steeds weer van alles afgevraagd. Ik heb de brahmanen mijn vragen voorgelegd, jaar in jaar uit, en de heilige Veda's heb ik geraadpleegd, jarenlang. Het was waarschijnlijk even goed geweest, even verstandig en even heilzaam, wanneer ik een neushoornvogel of de chimpansee mijn problemen had voorgelegd. Het enige wat mij, al lerend, steeds duidelijker wordt, is: dat men niets leren kan! Ik geloof dat hetgeen wij 'leren' noemen, feitelijk iets is wat niet bestaat. Wel is er een weten dat overal is, dat Atman is, dat in mij, in jou en in ieder ander wezen aanwezig is. En daarom begin ik hoe langer hoe meer naar de mening over te hellen dat dit weten geen grotere vijand heeft dan het willen weten, dan het leren."

De brahmanen, de Veda's en de neushoornvogel bestudeerde en vond ik hier niet maar wel beelden die te vergelijken zijn hier in onze westerse wereld.

Wat vinden anderen in het boek waardoor men eventueel (een ander) zicht krijgt op zichzelf?

Ik ga het heel diep volgen.

Eenheid

Deze overweging van F.G. Middelman vond ik terug in een van mijn schriftjes.

Wij allen trachten

de staat van Eenheid te naderen

en als wij die zijnstoestand beleven

gaan velen van ons op de loop

omdat we iets ervaren

dat we niet kennen.

Het ongekende willen wij aanpassen

en meten met het gekende.

Wij trachten het mede te nemen

binnen onze begrenzing.

En dit is juist hetgeen

onmogelijk is.