Iconen

Prof. dr. Edward Schillebeeckx

Deze keer een andere betekenis van het woord icoon. Deze twee prominente mannen van de vorige eeuw kun je iconen noemen. Aan het eind van dit jaar krijgen ze bij mij een plaatsje op mijn blog.

Twee totaal verschillende personen, maar met een duidelijke taal. Dat kan ik heel erg waarderen. Je hoeft het niet altijd met iemands ideeën eens te zijn om iemand te respecteren. Hoewel deze mannen in hun zo verschillende opvattingen en leringen me wel wat zeggen. Er is een groot verschil en ook kun je hen niet met elkaar vergelijken en mijn voorkeur gaat uit naar professor Schillebeeckx. Hij was de luis in de pels van het Vaticaan. Een bekend boek van zijn hand is "Jezus, een verhaal van een levende".
De heer Bakker heeft veel waardering gekregen in de Tweede kamer en was het parlementair geweten in die tijd. Zijn ideologie kan ik niet onderschrijven.

Marcus Bakker

Afgelopen week zijn deze bijzondere mensen overleden.

Merry Christmas

Sneeuw

Apeldoorn in de sneeuw.

Kerstwens

Voor al mijn lieve vrienden en bloggers

Gezegende Kerstdagen

en een

Prachtig en Kleurrijk

2010.

Blessings - Ashirvad - Zegening - Licht - Namaste

Origami kersttafereel

Au!

Al een paar dagen (en nachten) heb ik weer eens ontzettende pijn. Nu weer een schouder en arm. Hoe ik daar aan kom weet ik niet. 's Nachts met vreselijke pijn wakker geworden en kon mijn arm niet bewegen. Niet uit te houden. Het kwam niet doordat ik verkeerd op die arm gelegen had, dan zou het nu al over moeten zijn. ´s Morgens ben ik met mijn kleding een paar verdiepingen naar beneden gegaan en heb ik mijn vriendin gevraagd of zij me wilde helpen aankleden. Wat en gedoe. Ik ben gelukkig dubbelhandig en kan daardoor nog wel íets doen. Maar wel vervelend nu ik juist de kerstboom wilde opzetten en optuigen. De kopjes kan ik niet op de hogere plankjes zetten en aardappels schillen gaat ook slecht, enzovoort.
Vanavond zouden we naar de schouwburg gaan voor een kerstconcert van Het Gelders Orkest. Fietsen gaat niet omdat ik mijn stuur niet goed kan vasthouden. De bus is ook lastig en het slechte weer (veel sneeuw en later op de avond opvriezen) samen met te veel pijn, deed ons besluiten niet te gaan. Jammer, dat wel.
Morgen ga ik toch eens proberen of die kerstboom nog een beetje licht in huis kan brengen, en dan ook een beetje in mij.
Nee somber ben ik niet, gewoon te vermoeid door de pijn.
Eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeens zal het wel over gaan???
Nu dus vlug naar bed en hopen dat ik kan liggen.

1989

Twintig jaar geleden, op 16 december kwam ik op het perron, wat nu al die jaren al mijn vriendin is tegen. We noemen het daarom ook per(r)ongelukje. Moeilijk lopend, ja toen ook al, liep ik aan de arm van mijn toenmalige man het perron op en neer. Iemand anders deed dat ook, het was koud en de beweging moest ons een beetje warm houden. Af en toe omkijkend of de trein er al aan kwam, zeiden we tegen elkaar: zo kunnen we nog wel even heen en weer lopen. We kwamen elkaar dus steeds tegen. Maar nee, de trein kwam er aan en dat was dat. Althans dat dacht ik toen.

Ik ging naar een andere vriendin dat weekend en had nog een stapeltje kerstkaarten meegenomen waarvan ik de adressen nog moest schrijven. In de trein begon ik daar al aan.

***zat in dezelfde coupé veel verder weg maar wel zichtbaar. In Amersfoort moest ik overstappen en ruimde mijn post weer in de tas.

Ik was trots op mijn kerstkaarten die ik zelf gemaakt had. In een opwelling pakte ik er een uit en met het naar de deur lopen gaf ik *** een kaart. Ik vroeg, mag ik je dit geven. Ze was verrast, maar ik liep door. Bij de al geopende deur kwam ze me achterop en bedankte me en vroeg wat moet ik hiermee. Niets natuurlijk, het kwam zomaar in me op, zei ik. Ik wens je hiermee gewoon prettige feestdagen. En weg was ik. De deur sloot en de trein reed verder.

Hoe we elkaar later toch hebben gevonden is een verhaal apart want mijn naam stond niet op de kaart, maar nu kennen we elkaar dus twintig jaar. Ze is mijn liefste vriendin en gaan heel veel met elkaar om.

Per (r) on-geluk of gelukkig elkaar gevonden.

Icoon fase 6 - Achtergrond en Onderkleed

Dinsdagavond zal er waarschijnlijk aan de detaillering begonnen worden. Tenminste als deze fasen goedgekeurd worden. De achtergrond, het onderkleed en de plooien zijn ingevuld. Dat is aardig gelukt. Er lijkt nog niet veel veranderd maar ik heb de mantel toch nog een keer over moeten schrijven omdat ik te weinig ei-emulsie had toegevoegd. De verf was daardoor te krijtachtig en geeft dan een beetje af. Daar kan een nieuwe laag niet goed overheen aangebracht worden.
Jammer dubbel werk, het was een hele klus. Ik word wel nieuwsgierig hoe deze icoon uiteindelijk zal worden.

Wordt vervolgd!

Icoon fase 5 - Inkarnaat

Fase 5 was het invullen van het inkarnaat. Het inkarnaat is de basis huidkleur. Deze is best wel een beetje donker, maar er worden nog drie lagen overheen geschreven die steeds hogere lichten geven. Na deze basiskleur waren de lijnen verdwenen en moesten deze weer opnieuw aangebracht worden. Hiervoor werd de transparante afbeelding weer gebruikt.

Er werden veel tips gegeven en informatie uitgewisseld om het huiswerk te kunnen maken.
Als huiswerk in de komende week moet de achtergrond, de band langs het onderkleed en de schaduw van het onderkleed geschreven worden. Het wordt weer veel mengen van pigmenten.

Langzaam maar zeker wordt het een duidelijker beeld. Ook gaat het schrijven (schilderen) me steeds gemakkelijker af, gelukkig.

Wordt vervolgd!

Expositie

De expositie van afgelopen weekend was niet heel geweldig. Maar... het zijn dan ook De Pretentielozen.
Dit schilderij was het enige dat ik voor een prijs in aanmerking vond komen. Jammergenoeg is het niet gekozen. Hoe een jury kiest is me meestal toch een raadsel. Ik zal eens vragen welke criteria men hanteert.

Een warm en veilig nest

Omdat ik denk dat kleine kinderen mijn blog niet lezen durf ik het volgende wel te vertellen.

Het is bijna weer zover. Binnenkort worden weer veel kinderen ingewijd in het geheim van Sinterklaas. Als je 'groot' wordt krijg je toegang tot veel dat je eigenlijk nog niet wilt weten. De spanning van het feest wordt soms omgezet in een nieuw geheimzinnig gevoel of in teleurstelling van al jaren gefopt te zijn. Ik noem het maar foppen omdat er geen boze opzet is natuurlijk.

In de wintereditie van de Weleda Berichten las ik een stukje over een moeder die in de hectiek van alledag rustmomenten is gaan creëren voor de kinderen. Het een op een contact met een kind is exclusieve tijd. Op een bepaald moment zaten moeder en grote dochter ergens te wachten op de kleinere zus.

Het was daar waar zij deelgenoot gemaakt werd van het geheim van Sinterklaas.

Een citaat:

"Sinterklaas bestaat wél. In ons allemaal. We geven elkaar cadeautjes in de koude wintertijd om elkaar te verwarmen. We geven iets toepasselijks, zodat de ander zich gezien voelt. En we weten wat er in 'het boek van Sinterklaas' staat, doordat we ons inleven en ons best doen om te zien wat de ander bezighoudt".

Het dochtertje glom van het gewichtige besef dat ze nu bij de grote kinderen hoort die het geheim kennen.

Als je op deze manier kennis maakt met het geheim van Sinterklaas krijg je volgens mij het beste en grootste cadeau.