Dana

1944 Tweede Wereldoorlog.

In het voorjaar 1944 vond de inundatie plaats. Dit was geen natuurramp, maar het bewust onder water zetten van het land door de Duitse bezetter.  Ook Goeree-Overflakkee werd onder water gezet. (30-90 cm). Foto van Den Bommel. De dijken waren opgeblazen.  

De Duitsers waren bang dat de geallieerden (o.a. Amerika en Engeland) hier aan zouden vallen. (De aanval op D-Day 6 juni 1944 vond echter plaats in Normandië in Frankrijk.) De mensen die in de overstroomde gebieden woonden moesten verhuizen. (evacueren).

In die tijd kwamen tante Dana, oom Leen en Pie(tje) vanuit Oude Tonge bij ons in Vlaardingen in huis. Ik was toen nog net geen vier jaar oud. Ze bleven bij ons tot eind juli 1945. Voor mijn ouders was het denk ik niet gemakkelijk omdat onze woonruimte niet groot was. Ik weet wel dat ze het met liefde hebben gedaan. Af en toe waren er spanningen want in de Hongerwinter in het Westen van het land was het moeilijk om aan eten te komen. Mijn vader die in die tijd niet zo gezond was, is op de fiets een paar dagen weggeweest en kwam terug met een klein zakje aardappelen. Toch weer even iets te eten. De gaarkeuken was onze uitvalsbasis zal ik maar zeggen. Als ik het woord gaarkeuken alleen al hoor krijg ik rillingen over mijn lijf. Het was dan ook niet te eten, maar dood gingen we niet. Dat nou ook weer niet.

Ik was bang. Voor de overvliegende vliegtuigen. Veel vliegtuigen die laag over kwamen en erg bromden. Het bombardement van Rotterdam heb ik alleen meegemaakt in de buik van mijn moeder. Dat was nog veilig. Vanuit Engeland verder naar Duitsland kwamen ze over Vlaardingen heen. Het ging ook wel eens fout, in het havengebied werd wel eens een vliegtuig neergeschoten.  Maar het geluid steeds weer boven ons huis….ik kroop dan vlug onder een tafel, waar ik ook was. Van mijn moeder moest ik eigenlijk dapper zijn, wat ze dan precies zei weet ik niet meer, maar tante Dana nam het altijd voor mij op en van haar mocht ik zelfs onder de keukentafel mijn matrasje leggen als me dat rustig maakte. Mijn moeder had daar uiteindelijk vrede mee. Toen ik ouder was schrok ik altijd nog als er vliegtuigen overkwamen. Later begreep ik dat dat resten uit de oorlog waren.

Begin 1945, ’s morgens vroeg. Tante Dana was altijd vroeg op. Wekte mij vanonder de keukentafel en was heel lief voor mij. Zingen deed ik veel en het leukste was om heel vroeg door een kiertje van de deur in de nog heel stille straat te zingen:


                                                       ‘t Zonnetje schijnt zoo heerlijk schoon.
                                                          ’t Vogeltje zingt op held’ren toon, 
                                              ’t Windje suist zoo zacht, ja het zingt met ons mee.
                                            In de weiden dartelt het jolige vee. Lustig klinkt mijn lied. 
                                                               Wie zingt met mij mee? 

Een paar keer achter elkaar. En dan weer vlug de deur dicht doen. En samen hadden we dan heel veel schik. Het klonk wel mooi in die stille straat.

*********************************************************************************

De naam DANA betekent 'geschenk' en staat daarmee voor de kwaliteit van het geven. Tevens draagt het de betekenis van het 'delen' in de zin van communiceren in zich. De handen staan symbool voor deze kwaliteiten. In het boeddhisme staat Dana voor een van de zes deugden, namelijk die van vrijgevigheid, vriendelijkheid en openheid. Dana is voor boeddhisten een van de verdienstelijkste dingen die we kunnen doen. Liefdadigheid of edelmoedigheid. Echte dana betekent dat je uit vrije wil geeft, zonder aan jezelf te denken en in het vredige besef dat anderen kracht uit je daad zullen putten.

Daarover later meer.