Bloem

Vraag

Kan iemand mij zeggen hoe deze bloem/plant heet. Deze staat op dit moment overal in de parkjes en in de grasperkjes. o.a. samen met de margrietjes. Het is denk ik familie van de korenbloem, maar ik kan het nergens vinden.

Wie helpt mij aan de juiste naam?

Alvast bedankt!!!

Kleur

Eindelijk weer wat kleur op het balkon. Er moet nog heel wat gedaan worden om het nog vrolijker te maken. Een bak die ik heb laten overwinteren is er niet door gekomen. Dus iets nieuws oppotten. Voor dat oppotten heb ik zo'n tafeltje gekocht waar je lekker op kunt knoeien met de aarde. Nou ja? Het is echter een crime om het in elkaar te zetten. Ik ben best wel handig in dat soort dingen.







Je denkt dat alles zal kloppen maar dat viel tegen. Daar waar je iets moet vastzetten zitten net spijkers en breekt dus een boor. Of de schroeven houden toch de poten niet goed vast. Morgen ga ik maar verder en zal het wel klaar zijn. Het ziet er dan ongeveer zo uit als deze afbeelding.
 

Er zijn overal aanbiedingen en reclames van o.a. balkonplanten. Nog even zoeken wat ik zal nemen. De planten moeten wel tegen veel zon kunnen. Mijn balkon ligt namelijk heel erg op het zuiden. Mijn hele flat is vlug erg warm. Als de zon tenminste schijnt. Vanuit het oosten de ochtendzon aan één kant van het huis, het warmt dan al heel snel op, daarna op de zuidkant de hele dag zon en in het westen gaat de zon pas laat onder en schijnt dan nog schuin in huis. Als het toevallig een warme zomer wordt dan moet ik wel eens vluchten naar een koelere plek.
Een beetje warmte is natuurlijk wel lekker. We wachten af. Voorlopig maar even genieten van wat warmer weer, maar niet al te lang zo hoog als nu bij ons.   

Boeken

Dit zijn drie nieuwe boeken die ik pas heb gekocht:
Willigis Jäger:     Elke golf is de zee. Mystieke spiritualiteit.
Bram Moerland:  Schatgraven in Nag Hammadi.
Hans Stolp:       Maria Magdalena, of het lot van de vrouw.
Hieronder wat men er over schrijft.
******************************************************************

Williges Jäger wil de verschillende mystieke tradities opnieuw in de belangstelling plaatsen, tot leven te wekken en ze met elkaar en met het moderne wereldbeeld verzoenen. In dit boek begeleidt hij de lezer op zijn persoonlijke zoektocht naar waarheid en naar de diepere zin van het leven. Er worden antwoorden voorgesteld en oplossingen aangeboden die voorbijgaan aan het oude vertrouwde wereldbeeld en een nieuwe visie bieden op mens en werkelijkheid. Het herontdekken van de rijkdom van de grote mystieke tradities maakt het mogelijk dat de toekomstige weg van de mensheid een 'weg naar binnen' zal zijn. Elke golf is de zee kwam tot stand op basis van gesprekken die Christoph Quarch voerde met Willigis Jäger, met als doel de lezer te helpen deze 'weg naar binnen' te ontdekken en te leren bewandelen. De kosmische visie en het holistisch denken van de auteur geven de hier gepresenteerde mystieke spiritualiteit een verrassende frisheid en actualiteit.

Neerslag van gesprekken met de Duitse benedictijner monnik en Zenmeester Willigis Jager. ……  Het boek wil een leidraad zijn bij het zoeken naar de waarheid en de diepere zin van het leven. De auteur tracht de verschillende mystieke tradities met elkaar en met het moderne wereldbeeld te verzoenen. Hij biedt daarmee nieuwe perspectieven op mens en werkelijkheid. Door middel van de rijkdom van de grote mystieke tradities leert hij de lezer 'de weg naar binnen' te bewandelen. Aan de orde komen onder meer 'de grondslagen van de mystieke spiritualiteit' en 'de spirituele beoefening van de mystiek'. De gesprekken zijn boeiende leesstof voor spirituele zoekers.

(Biblion recensie, Drs. C.J.G. v.d. Burg)

Gnostiek, waar gaat dat over?
Bram Moerland geeft in dit boek een helder en verstaanbaar antwoord op deze vraag.
Het onderwerp van dit boek zijn de gnostische teksten die werden gevonden bij Nag Hammadi in Egypte, die dateren uit de eerste eeuwen na Christus. Stap voor stap maakt Bram Moerland de lezer vertrouwd met de wereld waarin deze teksten geschreven werden.

Maria Magdalena heeft volgens Hans Stolp als enige van zijn discipelen Jezus werkelijk begrepen. Aan de hand van oud-christelijke teksten als de 'Pistis Sophia' beschrijft hij de tweestrijd tussen Maria Magdalena en Petrus, de rots waarop het instituut kerk is gebouwd. 'Heer, deze vrouw is onverdraaglijk voor ons', klaagt Petrus. Uitgezonderd Johannes, schrijven de drie andere bijbelse evangeliën op hun beurt de rol van Maria Magdalena volledig weg. Die tendens zet zich voort in latere eeuwen: waar zij in de eerste eeuwen nog 'de apostel der apostelen' werd genoemd, ging zij de geschiedenis in als de hoer en de bezetene. Een degradatie die zij overigens deelde met alle vrouwen in de geschiedenis van het christendom. Aan de hand van het ruim honderd jaar geleden ontdekte Evangelie van Maria Magdalena tracht Hans Stolp haar verloren geraakte geheime kennis weer boven te halen. Volgens Stolp heeft zij, net als Jezus, de hoogste inwijdingen ontvangen in buitenlandse mysteriescholen in India en Egypte. Hij nodigt de lezers uit haar inwijdingsweg te volgen en beschrijft de zeven 'knopen' die zij daarvoor moeten ontwarren. Wie haar weg volgt, wordt net als zij 'een wetende. Een mens in wie de liefde lichtend schijnt.'

(Biblion recensie, M.C. Brak)

Dana

1944 Tweede Wereldoorlog.

In het voorjaar 1944 vond de inundatie plaats. Dit was geen natuurramp, maar het bewust onder water zetten van het land door de Duitse bezetter.  Ook Goeree-Overflakkee werd onder water gezet. (30-90 cm). Foto van Den Bommel. De dijken waren opgeblazen.  

De Duitsers waren bang dat de geallieerden (o.a. Amerika en Engeland) hier aan zouden vallen. (De aanval op D-Day 6 juni 1944 vond echter plaats in Normandië in Frankrijk.) De mensen die in de overstroomde gebieden woonden moesten verhuizen. (evacueren).

In die tijd kwamen tante Dana, oom Leen en Pie(tje) vanuit Oude Tonge bij ons in Vlaardingen in huis. Ik was toen nog net geen vier jaar oud. Ze bleven bij ons tot eind juli 1945. Voor mijn ouders was het denk ik niet gemakkelijk omdat onze woonruimte niet groot was. Ik weet wel dat ze het met liefde hebben gedaan. Af en toe waren er spanningen want in de Hongerwinter in het Westen van het land was het moeilijk om aan eten te komen. Mijn vader die in die tijd niet zo gezond was, is op de fiets een paar dagen weggeweest en kwam terug met een klein zakje aardappelen. Toch weer even iets te eten. De gaarkeuken was onze uitvalsbasis zal ik maar zeggen. Als ik het woord gaarkeuken alleen al hoor krijg ik rillingen over mijn lijf. Het was dan ook niet te eten, maar dood gingen we niet. Dat nou ook weer niet.

Ik was bang. Voor de overvliegende vliegtuigen. Veel vliegtuigen die laag over kwamen en erg bromden. Het bombardement van Rotterdam heb ik alleen meegemaakt in de buik van mijn moeder. Dat was nog veilig. Vanuit Engeland verder naar Duitsland kwamen ze over Vlaardingen heen. Het ging ook wel eens fout, in het havengebied werd wel eens een vliegtuig neergeschoten.  Maar het geluid steeds weer boven ons huis….ik kroop dan vlug onder een tafel, waar ik ook was. Van mijn moeder moest ik eigenlijk dapper zijn, wat ze dan precies zei weet ik niet meer, maar tante Dana nam het altijd voor mij op en van haar mocht ik zelfs onder de keukentafel mijn matrasje leggen als me dat rustig maakte. Mijn moeder had daar uiteindelijk vrede mee. Toen ik ouder was schrok ik altijd nog als er vliegtuigen overkwamen. Later begreep ik dat dat resten uit de oorlog waren.

Begin 1945, ’s morgens vroeg. Tante Dana was altijd vroeg op. Wekte mij vanonder de keukentafel en was heel lief voor mij. Zingen deed ik veel en het leukste was om heel vroeg door een kiertje van de deur in de nog heel stille straat te zingen:


                                                       ‘t Zonnetje schijnt zoo heerlijk schoon.
                                                          ’t Vogeltje zingt op held’ren toon, 
                                              ’t Windje suist zoo zacht, ja het zingt met ons mee.
                                            In de weiden dartelt het jolige vee. Lustig klinkt mijn lied. 
                                                               Wie zingt met mij mee? 

Een paar keer achter elkaar. En dan weer vlug de deur dicht doen. En samen hadden we dan heel veel schik. Het klonk wel mooi in die stille straat.

*********************************************************************************

De naam DANA betekent 'geschenk' en staat daarmee voor de kwaliteit van het geven. Tevens draagt het de betekenis van het 'delen' in de zin van communiceren in zich. De handen staan symbool voor deze kwaliteiten. In het boeddhisme staat Dana voor een van de zes deugden, namelijk die van vrijgevigheid, vriendelijkheid en openheid. Dana is voor boeddhisten een van de verdienstelijkste dingen die we kunnen doen. Liefdadigheid of edelmoedigheid. Echte dana betekent dat je uit vrije wil geeft, zonder aan jezelf te denken en in het vredige besef dat anderen kracht uit je daad zullen putten.

Daarover later meer. 

Vrede

 ‘Vrede’

We kunnen U niet domweg bidden, o God,

om aan de oorlog een eind te maken;

want wij weten dat U de wereld zo gemaakt hebt

dat de mens zijn eigen weg naar de vrede moet vinden,

bij zichzelf en bij zijn naaste.

Dit is het begin van een gedicht van theoloog Jack Riemer.

                                                                                                                                      

Vrede moet je leren.

Kwaad bestaat. Bij mensen. Niet bij God, dat is in de letterlijke zin “god’s”onmogelijk. Ja kwaad bestaat. We zien het al te veel om ons heen. Van groot kwaad tot kleine overtredingen. Van haat tot niet liefdevol samengaan. Van oorlog tot discriminatie. Van terreur tot het verbod op godsdienstvrijheid. Van pesten op school tot het onderuit halen van een voetbalspeler. Van fraude tot hebzucht. Van vijandsdenken en vooroordelen. Van roddel tot negeren. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met voorbeelden. Niemand kan er omheen, kwaad bestaat. Echter, al deze voorbeelden van handelen is mensenwerk.

En aan mensenwerk kan men iets doen. Zijn we daartoe bereid?

Gelukkig gaan we steeds meer zien dat we onderling van elkaar afhankelijk zijn en betrokken moeten zijn op elkaar. We delen langzamerhand de overtuiging dat elk verschil in ras, natie of geloof geslecht moet worden om nog in een leefbare wereld te kunnen leven. Tegenstellingen worden overal steeds scherper en het wordt moeilijk om sprankjes hoop te blijven zien.

Vrede kun je leren door Liefde

Bestaat het nog, bereidheid en de wil ten goede? In een tijd waarin we overspoeld worden door voornamelijk slecht en gruwelijk nieuws, zou je bijna geloven dat er niets anders in de wereld gaande is dan oorlog en geweld.- De internationale Dag van de Vrede geeft Eén dag staakt-het-vuren, één dag zonder geweld en dan ook nog niet overal. Vrede in de wereld lijkt op dit moment verder weg dan ooit. En zelfs in gebieden waar geen oorlog is, ervaren veel mensen geen vrede in zichzelf. Terwijl er tegelijkertijd zo naar verlangd wordt. Vrede begint hier, bij u bij mij. Niet bij regeringen of overheden. Onrust begint bij ons en vrede begint bij ons, bij ieder mens afzonderlijk. Hebt u nu vrede en rust in uw hoofd en in uw hart? 

Als ik de woorden vechten voor vrede of de strijd aanbinden met ?  wie dan ook hoor of lees, overvalt me een machteloos en verdrietig gevoel. Natuurlijk begrijp ik die woorden wel maar ze maken me in de war. Vechten is toch het laatste dat we zouden moeten doen om vrede te kunnen krijgen.

Als positief punt in mijn leven heb ik me altijd vastgehouden aan een paar, voor mij belangrijke spreuken.

                             Ik geloof dat er grote schoonheid leeft in mensen en

            Er is maar één kracht op de wereld waartegen niets bestand is – de Liefde -.

Wat kunnen u en ik dan bijdragen om hieraan gestalte te geven. Het zal duidelijk zijn dat we op de plaats waar wij gesteld zijn niet de groots mogelijke invloed kunnen uitoefenen op het wereldgebeuren. Toch zijn er genoeg mogelijkheden om iets te doen. In de eerste plaats zouden we bereid moeten zijn een aantal waarden als grootste goed te gaan zien. We kennen denk ik allemaal de woorden uit 1 Korintiërs 13: - Je kunt de taal spreken van mensen en engelen, de gave van profetie en alle geheimen der wetenschap bezitten. Al geef je alles weg dat  je bezit  - als je de Liefde niet hebt, ben je niets. De Liefde vergaat nooit. Van Geloof, Hoop en Liefde is de Liefde de grootste.

De wereld met die Liefde tegemoet treden is niet altijd gemakkelijk. Toch zijn er veel initiatieven die proberen vanuit die Liefde de wereld te verbeteren of te helpen. Alle kleine radertjes van die initiatieven passen in grotere, zodat langzaam maar zeker het effect beter zichtbaar kan worden.         

En wanneer ik zelf op de plaats waar ik gesteld ben in liefde mijn armen uitstrek en jij doet dat ook dan grijpen onze armen eveneens als radertjes in elkaar en worden we deel van het grote geheel want geweld eindigt waar Liefde begint.      

Wie vervult is van liefde hoeft niet bezorgd te zijn over zijn taak.

         Op zijn weg worden zij neergezet, die deze liefde nodig hebben.

Er wordt dus een actieve rol van ons verwacht om dit werkelijkheid te laten worden.

Vrede

Wanneer we het over vrede hebben kunnen we omschrijven wat dat voor ons betekent; kunnen we wel begrippen en woorden vinden die dat weergeven. We verbinden er vrijheid aan, respect voor elkaar, openheid in de samenleving en zo nog veel positieve benaderingen.

De essentiële bijdrage aan vrede in de wereld is de innerlijke ervaring van vrede in onszelf. Toch kunnen we wel degelijk invloed uitoefenen op veranderingen buiten onszelf. Een kleine bijdrage kan al een groot effect hebben. Iets dat je je niet altijd meteen realiseert. Wat zou uw, mijn bijdrage teweeg kunnen brengen?

Bijdragen aan een verandering van de stroom der dingen wordt wel verwoord als het leggen van een steen in de rivier. Het is een metafoor voor de bijdrage die je als individu kunt leveren. De bekende Bram Vermeulen verwijst ernaar in zijn lied ‘De steen’. We kunnen zelf iets bijdragen en dat dan ook ervaren, door het te doen.

De steen

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.


***

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde ‘t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg zal gaan.

Duurzame vrede ontstaat vooral dankzij inzet en betrokkenheid van goedwillende mensen. Het is een bewustwording, en solidariteit met mensen die worden bedreigd in hun eerste recht op vrede, ontwikkeling, veiligheid, godsdienstvrijheid en mensenrechten.

Ja, ik weet dat na deze innerlijke beschouwingen nog steeds oorlogen gevoerd worden om vrede te verkrijgen, muren gebouwd worden om de ‘vijand’ het recht op normaal leven te ontnemen, gejaagd wordt op terroristen, commissies opgericht worden om te mogen zijn die je bent, kindsoldaten worden geronseld, in de katholieke kerk vrouwen worden uitgesloten, strijd wordt geleverd om de armoede tegen te gaan, er ruzie gemaakt wordt op het schoolplein en in de politiek. Enzovoort, enzovoort…..

Strijd in vele vormen.

In veel kerken wenst men elkaar aan het einde van een viering de Vrede van Christus. Wat doen we met die wens?

 Moge het zo zijn. 

                 

Die muur, die afschuwelijke muur in Israel, wanneer zal deze, zoals de Berlijnse muur, niet door regeringen maar door de mensen zelf neergehaald worden?

Toen Jericho belegerd werd waren het de zeven priesters die op de ramshoorns bliezen, maar pas toen het hele volk begon te schreeuwen kwamen de muren omlaag

(Oude Testament, boek Jozua, hfdst.6)