Engel aan de Maas

Al heel lang ben ik niet in mijn geboortestad geweest. Althans niet in de stad zelf. Wel via de stations en metro e.d. maar dan ben je er niet echt vind ik. Als ik naar Hoogvliet of Hellevoetsluis ga ben ik redelijk snel uit Rotterdam waarvan ook nog een deel onder de grond. De havens in het zuiden van Rotterdam zie je daarna ook maar gedeeltelijk. Al vlug komt Pernis in zicht. De olietanks, de vlammen van het verbrande gas uit de pijpen, de stank; als je uit het oosten komt merk je dat meteen. Hoewel er volgens zeggen wel veel milieumaatregelen worden genomen. Het is gelukkig al veel beter dan jaren terug. Maar toch wil je wel vlug door dat gebied heen.

Hieraan gekoppeld herinner ik me het volgende:

In mijn jonge jaren woonde ik in Vlaardingen. Familie woonde aan de overkant, zoals we dat toen noemden. Voorbij Pernis en verder zuidelijk. Er was een pontje waar je met de fiets overgezet kon worden. De uitstoot van allerlei vlokjes (chemisch)vuil zorgde ervoor dat je geheid met ladders in de nylonkousen thuiskwam. (Ja, die had je toen nog, er waren zelfs ophaalapparaatjes voor die ladders, en zo oud ben ik dus al!)

Een verrassing was dat ik een heel mooie foto kreeg van een lieve dochter van mijn beste vriendin. De combinatie Rotterdam en Engelen was de aanleiding om mij de bovenstaande foto te sturen.

De Euromast, het Witte Huis (een begrip in Rotterdam), de haven, het licht, de engel.

Het verbaasde me dat met een mobiele telefoon zo'n mooie foto gemaakt kan worden.

Een engel aan de Maas. Kijk zelf maar, zie je hem ook.

Dankjewel Bernadette.