Luxe

Om over na te denken.

Apeldoorn, juni 1992

Beste mensen, Bij het voorbereiden van het onderwerp voor de a.s. gespreksavond over: "Luxe en hoe gaan we er mee om", bekropen me twee hoofdgedachten.1e Het is een bijna schandelijke luxe om over luxe te praten. 2e Er is in zoveel richtingen te denken, dat er een strenge selectie nodig is uit het aanbod van lectuur e.d. Toch een gerichte aanpak gezocht.

De bedoeling is om NIET te praten over: ze, hen, hun, daar, als, mijn, het is, maar WEL over: ik, hier, nu, ik vind, voor mij is. Om niet in oeverloze, onpersoonlijke discussies te geraken over wie, wat verstaat onder een bepaald begrip of woord, vraag ik jullie om de uitleg van de ander, zonder meer, te accepteren en in de discussie de ander te respecteren in haar of zijn opvatting. Niemand hoeft het eens te zijn met de ander, maar misschien willen, kunnen we aan het eind van de avond elkaars standpunt of gezichtspunt meenemen in het licht van: - eigen verantwoordelijkheid - gerechtigheid - keuzes maken - ergens voor staan - bereidheid om ons kritisch ten aanzien van ons eigen consumptiepatroon op te stellen - een diepteonderzoek t.a.v. ons geloof of onze levensfilosofie, ons afvragen of we met LUXE goed omgaan.

Onderstaand vinden jullie gedachten, overwegingen citaten en (gewetens)vragen om tot een zinnig gesprek te komen. Veel leesvoer, dus sterkte! *****

Art. 25 sub 1. Universele verklaring van de rechten van de mens. - Een ieder heeft recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn voor zichzelf en zijn gezin, waaronder begrepen voedsel, kleding, huisvesting, medische verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil. *****

"De overvloed heeft ons gemakzuchtig gemaakt. Voortdurend staan we bloot aan de verlokkingen aan de consumptiemaatschappij, die ons wil doen geloven dat alles wat ons gelukkig maakt te koop is. De tijd en de economische ontwikkelingen dwingen ons echter weer tot een soberder leven. Iedereen kan zich leren matigen, mits hij er de noodzaak van inziet en zelf het heft in handen neemt en beseft dat vrijwillige versobering de eerste, noodzakelijke stap tot zelfbevrijding is". *****

Wat is mijn motivatie voor "BEGEERTE"? Bijvoorbeeld: Ongenoegen in het leven; Ik heb het verdiend; Het past bij mijn status; Waarom niet?; Hebzucht. Of...? *****

Wat ik voor de bevrediging van mijn behoeften nodig heb, is goed. Wat daar bovenuit gaat, is ten overvloede en dus fout. Hoeveel dingen hebben we aangeschaft om 'onze stand' op te houden of omdat we 'mee willen doen'? *****

Waar beginnen weelde en overvloed (LUXE) voor mij? De grote vooruitgang? Leven in overvloed? *****

Sinds de mensen in overvloed leven, zijn ze sterker veranderd van houding tegenover zichzelf en hun bestaan dan ze gewoonlijk willen weten. Ze hebben zich ijlings bij het leven in welvaart aangepast, maar ze hebben niet geleerd er de grenzen van te zien. Het grootste gevaar is niet de welvaart zelf, maar de mate waarin zij onze bereidheid ondergraaft om te blijven werken aan ons levensgeluk. De overvloed begint met het onvermogen om de dagelijkse strijd om het bestaan te aanvaarden. Wie deze uitdaging ontloopt, wie een leven leidt van voortdurende compromissen tussen zijn eigen ideeën en de verleidingen van de consumptiemaatschappij, zal vanzelf proberen het gemis aan resultaat en succes op een tweederangs manier te compenseren. *****

Wie zorgen heeft die hij niet aankan gaat op zoek naar compensatie.*****

Wat versta ik onder: "VERSPILLING" ? Maak ik mij daar schuldig aan; of: Hoezo schuldig? of: Ik weet nergens van.
Waarom kan de één met minder meer doen? Kunde of motivatie? Beperking als natuurlijk regelmechanisme. Hoeveel heb ik nodig om het leven te kunnen leven dat ik zou willen leiden, voor mijn strikt persoonlijke behoeften. Iedereen kan mij wat, ik wil gewoon iets hebben. De ander ziet maar. *****

Kunnen en/of willen we de spiraal doorbreken? Als wij erop gaan zitten wachten tot het noodlot of andere mensen ons een verandering van ons leven opdringen, gooien we de mogelijkheid weg zelf ons leven volgens onze ideeën te regelen. Wanneer spreekt mijn geweten?*****

WELVAART IS ONRECHT, ZOLANG ER ARMOEDE BESTAAT.

Elk resultaat dat uit een particuliere beslissing voortvloeit, kan op den duur in bredere kringen tot veranderingen leiden. Wat wij ook van de toekomst verwachten, het zal altijd meer kans van slagen hebben, als wij met schijnbaar onbeduidende veranderingen bij onszelf beginnen. In plaats van het met zwaarwichtige woorden van anderen te eisen. *****

Wie gelooft dat er eens geen honger meer zal zijn en geen dorst, is geroepen om niet te berusten in de armoede van dit moment.

Wie gelooft dat de vrede eens heersen zal, is geroepen nu vredestichter te zijn.

Wie gelooft dat eens heel de schepping zal zijn bevrijd, is geroepen nu voor het milieu in de bres te springen.

God weet door zijn Geest mensen te inspireren tot geloof, hoop en liefde zodat wij andere wegen durven te gaan dan die welke de "tijdgeest" ons voorschrijft. *****

____________________________________

Deze overwegingen en gedachten zijn o.a. ontstaan na het lezen van: "De keerzijde van de economische medaille" Een geloofsbrief over de economie. Uitgegeven in 1992.

De afbeeldingen zijn van L. Munnik.

De gesprekken waren goed, er was veel goede wil in ons groepje. Veel van bovenstaande gedachten werden uitgebreid behandeld.

Maar.......hoe staat het er nu voor in de wereld?

WAT IS ER VERANDERD SINDS 1992 ? NIETS ?- MISSCHIEN ONS BEWUSTZIJN DAT HET NU ECHT NODIG IS OM TE VERANDEREN. DOOR ONS ALLEMAAL.

EN WAT DOET DE REGERING? SNOEIEN OP VERKEERDE PLAATSEN EN BIJ DE MEEST KWETSBARE MENSEN?

*********************************************

Ontmoeting

Ontmoeting II

In een eerder blog gaf ik aan dat er iets verrassend gebeurd is op de terugreis naar huis van Den Bosch naar Apeldoorn. Althans voor ons was dat zo. We hadden een overgangsbewijs 1^e klas gekocht omdat we dachten dat het druk zou zijn in de trein. In Amersfoort moesten we overstappen. 1^e klas coupés stoppen meestal dicht bij een uitgang. Deze keer niet omdat het een internationale trein was vanaf Schiphol naar Duitsland. Helemaal achteraan was nog een coupé vrij. Net op tijd binnen.

Er zat een jonge man in ruiten overhemd met de schoenen uit, lekker onderuit gezakt, met een rugzak op de grond. Niets schokkends aan dus. Hij ging koffie halen in de restauratie. We zeiden: Lekker als het zo koud is. Ja, zo gaat dat in Nederland, we praten veel over het weer, maar het was echt erg koud die dag. Hij antwoordde dat het in Italië ook erg koud was en zo ontstond een gesprek. Hij was naar een congres in Milaan geweest en ik vroeg of het een interessant congres was. Hij lachte een beetje en zei: Ik hoop het maar want ik heb zelf de lezing gehouden. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik of ik mocht weten wat het onderwerp was.
Watermanagement en Waterbeheer en Duurzame ontwikkeling. Had hij ook nog met de prins te maken vroeg mijn vriendin. Nou nee, was het voorzichtige antwoord. Het gesprek ging dus over water. Ik vertelde van mijn plan om de woestijnen terug te dringen met het plaatsen van objecten om het kleine beetje water dat door de kringloop van het water aan de randen van de woestijnen door die objecten opgevangen zou kunnen worden. En deze dan steeds verder te verplaatsen de woestijn in.

Zie Label: Wetenschap – Woestijn 19 maart 2009 (In mijn plan waren het een soort plastic bomen. Meerdere vliegen in een klap. Werkgelegenheid om de bomen te maken, het plastic-eiland uit de oceaan vissen en recyclen enzovoort).

De temperatuur zou toch te hoog zijn en het zou niet lukken. Jammer. Ik nam mijn toevlucht toen maar tot het project van Geoff Lawton, Permacultuur en vroeg wat hij daarvan vond.
Permaculture-Greening the Desert Final(2009).mp4 Zie daar verder.

Het antwoord kon hij al niet meer geven want we waren inmiddels in Apeldoorn en het gesprek moest daardoor beëindigd worden.
Tot nog toe alles bij elkaar nog niet zo heel speciaal, maar wel leuk.
Dat was ontmoeting II. Het vervolg in een later blog.

Schilderen

Jaren geleden schilderde ik nog met olieverf. Er staan nog steeds een paar niet afgemaakte doeken in mijn kleine kamer. De bedoeling is een drieluik te maken. Op de drie doeken staat alleen nog maar een dunne laag verf met een idee van wat het zou moeten worden. Ik ben nu van plan het helemaal opnieuw op nieuwe doeken te gaan realiseren. Met acryl. De bedoeling opnieuw schetsen en hopen dat de inspiratie en techniek komt.
Even iets anders dan het fijne schilderwerk van de iconen. 
                                                                 

Veldje voor de flat

Veldje gemengde bloemen voor de flat

©Foto C. Grootenboer

Water

Foto - Frankrijk

Ontmoeting

Ontmoeting I

Een paar weken geleden was ik met mijn vriendin in ’s Hertogenbosch en later op de dag nog in Hedel bij haar familie. Mijn vriendin was daar voor een reünie met haar studiegenoten. Ik had daar niet zoveel te zoeken hoewel ik enkelen er van wel kende. Na een kop koffie met een Bosche bol ben ik dan ook weggegaan en ben in de stad in een paar winkeltjes geweest waar we meestal even gaan neuzen. Maar… daar was ik al vlug uitgekeken. Het was die dag nogal koud en wat doe je dan als je in Den Bosch bent, dan ga je naar de Sint Jan. Dat is traditie, dat was niet mijn traditie maar sommige dingen neem je gemakkelijk over. Er is altijd wel iets te zien, bijvoorbeeld de glas in lood ramen van Marc Mulders.  En ook wel iets te doen, een kaarsje opsteken bijvoorbeeld bij de “Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch”. Ik wilde er ook naar iconen gaan kijken of er misschien kaarten van kopen. Dat is niet gelukt. Rond het middaguur werd er een mis opgedragen en ik ben er achterin bij gaan zitten. De woorddienst was toen al afgelopen dus waar over gepreekt was weet ik helemaal niet. Opvallend was de zéér devote houding van de meeste mensen. Een houding die ik eigenlijk nooit zie in mijn eigen stad Apeldoorn. Misschien is het nog de Brabantse mentaliteit ten aanzien van de RK-kerk. Ik weet het niet.
Nadat ik nog wat rond gelopen heb, ben ik teruggegaan naar het ontmoetingspunt. Mijn vriendin zou een deel van de reünie meemaken maar niet alles. Daarna naar familie in Hedel waar het ook nog heel gezellig was.

Aan het begin van de avond gingen we met de trein weer huiswaarts. Niet wetend wat een aangename verrassing ons nog te wachten stond.
Daarover meer in Ontmoeting II.

Chinees

Deze grote pot heb ik al minstens 35 jaar in mijn bezit. Er is me gezegd dat het een pot is om rijst in te bewaren. Of dat ook echt zo is weet ik niet. Er staan Chinese karakters op die ik helaas niet kan lezen. 

 Misschien staat hier het antwoord op. 

  

Mocht er iemand zijn die weet wat hier staat.
Graag een reactie.

Uitzicht op het Haringvliet

Aalscholver