dinsdag 24 april 2012

Autorijden

Een paar weken geleden moest ik mijn rijbewijs verlengen. Dat uiteraard gedaan omdat ik het ook nodig heb voor mijn Saxonette (dat was vroeger een Spartamet). Omdat ik geen auto heb was het al een heel lange tijd geleden dat ik zelf in een auto had gereden. Daar had ik wel erg veel zin in. De stoute schoenen aangetrokken en bij een rijschool informatie gevraagd of er lessen waren voor "her-intreders". Ja dus en meteen een afspraak gemaakt. Vanmiddag een les van twee lesuren, dat zijn 100 minuten, achter elkaar gedaan. Het type auto kende ik niet, het was dus even wennen hoe de auto zou reageren. Eerst iets te hard geremd maar verder een heerlijke middag gehad. Langs allerlei kleine lastige weggetjes met vooral veel bochten; hellingproef, schakelen,  weten hoever je van de kant af bent enzovoort.  Vooral aandacht voor die vervelende uitstaande spiegels van geparkeerde auto's. Maar ook dat ging goed. De hele stad en buitengebieden en ook op de snelweg nog even gereden. Het eindresultaat was prima volgens de instructeur. Op mijn vraag hoe het volgens hem was gegaan was zijn antwoord: Goed tot Zeer goed. Nou dat is een heel lekker gevoel moet ik zeggen. Over twee weken nog eens zo'n zelfde les van 100 minuten en dan vooral extra aandacht voor inparkeren, achteruit rijden en de snelweg nog wat langer berijden om allerlei situaties tegen te komen. Ik verheug me er nu al op.  

maandag 23 april 2012

Blij


Enige tijd geleden zag ik bij een kennisje, Mini Z. een schilderij van haar. Ik werd er direct door geraakt. En zoals vaak kun je niet meteen verklaren waarom dat is. Ik vroeg haar: als je het ooit een keer wilt verkopen mag ik dan boven aan het lijstje staan als gegadigde. En ja dat kon. Het zou nog wel even duren want Mini had het nog maar pas klaar. Toch plotsklaps vertelde ze dat de koop mogelijk was. Mijn emotie over het schilderij heeft haar ertoe gebracht het mij te gunnen. En uiteraard heb ik niet lang geaarzeld. Het heeft een mooi groot formaat, 60 x 80 cm. Het hangt nu in mijn kamer en ik ben er reuze blij mee. Steeds zie ik er meer in, en omdat ik haar een beetje ken weet ik ook welke emoties hebben gespeeld toen zij het maakte. Het is geschilderd in de stijl van János Bittenbinder. Zijn schilderijen vind ik prachtig.
Later over János meer omdat mijn blog gewijzigd is kan ik het hieronder niet kopiëren.