Cardabelle

Foto C.Gr.

Vandaag deze 'cardabelle' afgemaakt. Ik ben gefascineerd door alle soorten distels.
De cardabelle, ofwel carlina acanthifolia is wel een erg mooie. Mijn vriendin was een paar jaar geleden in het zuiden van Frankrijk op vakantie. In een plaatsje Saint-Guilhem-le-Désert


(one of the 152 most beautiful villages of France) zag zij aan de houten voordeuren gedroogde distels hangen. Groot, wel veertig centimeter in het rond. Dat waren de cardabelles. Men gebruikt deze distels als barometers. Zij vond ze prachtig.

Als verrassing wilde ik proberen om zo'n gedroogde distel voor haar te pakken te krijgen en heb via internet gezocht of zoiets misschien ergens te koop was. Dat is helaas niet gelukt.
Op het juiste moment zelf dus maar naar Frankrijk en eerst bestuderen waar deze precies groeien. Ik vrees dat dat niet zo vlug zal lukken.
Mijn fascinatie voor de distels heb ik nu maar omgezet in het schilderen van een van hen.

Afbraak

Zonder woorden

DE TIEN GEBODEN

ST. PIETER

Bijna lente

Foto C.Gr.

Vandaag zo'n heerlijke dag.

Aangenaam van temperatuur en fris tegelijkertijd.

Dus bijna lente.

Er komen ongetwijfeld nog koude dagen

maar dit is het begin van het afscheid van de winter.
Ik heb genoten van het buiten zijn.

Vivaldi - LENTE

Bij deze fijne dag hoort muziek.

Icoon fase 14 - Laatste bewerking

Een klein detail moest nog worden toegevoegd. De lichte rand aan de binnenzijde van het kader.

Nu moet de icoon ongeveer 2 à 3 maanden volledig drogen en kan dan met lak of bijenwas afgewerkt worden.

Inmiddels hebben we bevestiging gekregen dat we onder begeleiding van onze leraar nog een icoon mogen maken. De materialen: krijt, pigmenten, bladgoud en hulpmiddelen hebben we nu ook zelf allemaal aangeschaft.

De afbeelding is nu vrij naar ieders keuze. Dat geeft dan natuurlijk een heel gevarieerd beeld. Wel leuk.

Vanwege de voorbereiding (het prepareren van de plank en het maken van de tekening van een afbeelding) en vakanties gaan we waarschijnlijk in september weer verder.

Verkeersles

Vanmorgen kwam er een lange rij kinderen op de fiets voorbij. Het was duidelijk wat de bedoeling was. Met fel oranje hesjes aan gingen ze beslist naar verkeersles. Geflankeerd door drie volwassenen met groene hesjes. Auto's stopten netjes tot de hele sliert voorbij was. In de bocht dichtbij mijn flat geen overbodige luxe, want men scheurt hier geregeld aardig hard door die bocht.

Verkeersles. Het deed me denken aan mijn eigen verkeersles. Zonder hesjes en met een klein aantal kinderen tegelijk en één meester. Alleen verkeersles op de fiets, lopend oversteken enzo, dat was niet opgenomen in de les. Misschien was het vroeger (nog) niet nodig. Het is nu natuurlijk veel drukker.

Iets wat me al mijn verdere leven opvalt is dit: Ik leerde op- en afstappen aan de kant van het trottoir, daar waar je kettingkast zit. Heel duidelijk aangegeven door de politie. Dit is het minst gevaarlijk! werd uitdrukkelijk gesteld. Dat vind ik nog steeds. Ik zie het eigenlijk niemand zo doen. Ik kom dan ook in de knel bij de opgang van de fietsenstalling in de stad. Net zo lang wachten tot niemand meer naar boven of beneden gaat aan de, voor mij, verkeerde kant. Om dit ongemak op te lossen heb ik geprobeerd het ook anders te doen, hetgeen mij niet is gelukt.

Vreemd eigenlijk, veiligheid gaat toch voor alles lijkt me. Ik ben benieuwd hoe het nu wordt aangeleerd, of let men er helemaal niet op hoe men op- of afstapt?

Wel spannend!

Mooi

Look at the world

John Rutter - Look at the world