Beschermengel

Tekening: Ria Stoutjesdijk

Never drive faster than your angels can fly!!!

Om over na te denken

Hermes Trismegistos.

Gedurende de Middeleeuwen werd een grote reeks van geschriften aan hem toegeschreven, bekend onder de naam Hermetica, waaronder de Smaragden Tafel en de Corpus Hermeticum.

Hij is het meest bekend van zijn axioma: zo(als) boven, zo (ook) beneden, verwijzend naar de gelijkstelling van hemel en aarde, van de microkosmos en de macrokosmos.

Hij sprak de volgende woorden:

Zo binnen, zo buiten

zo groot, zo klein

zo boven, zo beneden

er is slechts één Leven en Wet

en de besturende kracht is één.

Er is geen binnen, geen buiten

geen groot, geen klein

geen hoog, geen laag

in het goddelijk bestel.

Stamboom

In de pauze-periode heb ik een aantal lessen gevolgd over "Stamboom onderzoek". Heel interessant. Ik was al een poosje bezig met het uitzoeken van een aantal zaken maar bleef regelmatig steken. Ik kwam niet goed verder omdat ik de juiste archieven niet kon vinden. In de cursus werd daar uitgebreid aandacht aan besteed. Inmiddels ben ik al weer een paar voorouders verder gekomen. Lastig is dat in mijn familie dezelfde voornamen erg vaak voor komen. Ook in de zijtakken en vaak in bijna dezelfde tijd. Zoek dan maar eens uit wie wie is.

Wel erg bijzonder om dat allemaal uit te zoeken. Het vinden van documenten, foto's en krantenartikelen is op zich al heel leuk. Het afstruinen op het net en in archieven duiken. Het maken van de stamboom kan op veel manieren. Kwartierstaten, bomen, schema's. Uitgebreid of één lijn volgen.

Het kost ook allemaal weer veel tijd. Ik vind het heerlijk.

Iemand in mijn familie is, dacht ik, ook al eens bezig geweest met onze stamboom. Het is dus zinnig dat ik dat eens navraag. Waarom dubbel werk doen. Ik hoop dat ik de gegevens dan mag raadplegen.

Overdenking

In de afgelopen tijd waren er veel dingen die mijn aandacht vroegen. O.a. vergaderingen, diverse bezoeken aan de acupuncturist voor een beknelde zenuw, de schilderclub, bezoeken afleggen. Ook heb ik informatie ingewonnen over het geven van een feestje. Daar kun je trouwens veel tijd insteken heb ik gemerkt.

Deze zomer word ik 70 jaar. Dat vind ik een mijlpaal en wil dat het liefst met allen die mij lief zijn vieren. Omdat mijn huis, voor allen, daar toch wel te klein voor is zocht ik naar een mooie locatie of naar andere mogelijkheden buitenshuis. Die heb ik wel gevonden en zelfs een offerte aangevraagd, maar dat gaat niet door. Ook zijn in de zomerperiode diverse mensen op vakantie en die zou ik dan heel erg missen. Vroeger was dat ook al niet leuk, ik was de enige in de klas die nooit kon trakteren vanwege de vakantie en in september mocht het niet meer. Ik probeer nu toch iets thuis te organiseren maar laat me wel verwennen door bijvoorbeeld een traiteur de hapjes te laten maken. Om dat allemaal te regelen heb ik nog wel even de tijd.

Waarom vind ik het zo fijn of belangrijk om die dag te vieren. In de eerste plaats ben ik elke dag opnieuw blij dat ik er nog ben. Dat ik redelijk kan functioneren, dat is wel anders geweest toen ik jong was.

Mijlpaal.
Mijn ouders hebben altijd heel hard gewerkt. Alles stond in het teken van 'als pappa met pensioen is'. Het is er niet van gekomen. Eind januari zou mijn vader stoppen met werken, mijn moeder werd ernstig ziek de kerst ervoor. Mijn moeder belandde in het ziekenhuis en is na een langdurig ziekenhuisverblijf overleden, 68½ jaar oud. Nooit hebben ze samen kunnen genieten van zelfs maar een klein beetje luxe.
Mijn broer en ik hadden steeds gezegd, mam, pap, probeer bij leven ook een beetje te genieten. Wij realiseerden ons daarna heel bewust hoe belangrijk elke nieuwe dag is. Inmiddels is mijn broer ook overleden, 66 jaar oud.

Voor mij is 70 jaar worden nu een heel belangrijk moment en hoop dat deze zomer dan ook te mogen beleven. Dat is toch echt een feestje waard?!

Het kasteeltje gaat niet door maar het wordt vast heel fijn.

Lente

Foto C.Gr.

Na zeventien dagen pauze ben ik weer terug. Soms is mijn hoofd te vol, soms te leeg. Zinnige dingen vliegen heen en weer in mijn hoofd en vinden geen uitweg in woorden of tekst. Ook nu is nog niet alles gestructureerd. Maar de mooie bloesem van de esdoorn wil ik hier toch even laten zien. Door de wind zijn toefjes ervan op het fietspad terecht gekomen. Het kleine groene bolletje is maar drie centimeter hoog en daardoor kun je goed zien hoe klein de afzonderlijke bloempjes zijn.

Foto C.Gr.